DESTINED HEARTS (Phoenix Series #2)

Chapter 45

KENZIE'S POV

Ang paghahanda ay isang bagay na dapat natin matutunan lahat. Sa bawat daan na tatahakin natin dapat handa tayo. Merong pagkakataon na nakakalimutan natin ito at padalos-dalos natin tinatahak ang daan. Paano na lang kung habang tinatahak natin ang daan may hamon na humarang sa atin na hindi natin inaasahan. We'll go crazy on finding out on how to take that challenge down and because of that craziness, we might fall down and get lost.

I have learned so much about my life with Pierce this past few months. That guy never fails to amuse me.

Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit at bigyan ng isang malalim na halik. Pero, ilang araw nang nakalipas hindi pa rin nagpaparamdam ang lalaking iyon!

After that interview he never showed up to me. I'm starting to miss him so bad and I am losing my patience. Hindi rin ako masyadong maka concentrate sa pag-aaral. But it's partly my fault dahil humingi ako ng space sa kaniya but he finally came to senses! Sana naman kahit isang hey or hi lang sa akin okay na.

That guy! Arrghh!! Dapat nagpakita siya sa akin after ng interview niya, kahit sana yung pagtu-tutor niya sa akin ituloy niya. Pero hindi siya nagpakita!

Sayang yung binayad sa kaniya ni papa na pagtuturo sa akin... o baka naman wala yun bayad. Baka set up na naman nilang dalawa yun.

It's exam day today at nakasimangot ako ngayon. It's not because it's exam day kaya ako bad trip kundi dahil sa lalaking yun! I swear, pagkatapos ng exam ko, hahanapin ko siya at paparusahan ko talaga siya.

"Your exam starts now!" Our proctor said and we all started to answer our exam.

Kenzie, relax. Exam muna ang isipin mo at hindi yung playboy na yun. Kailangan mong pumasa.

I started to answer my exam.

Nagsusunog na ako ng kilay sa exam nang biglang may kumalabit sa akin mula sa aking likod. Shit, kainis naman oh. Ngayon pa talaga siya nanghingi ng answer kung saan tutuk na tutuk na ako sa exam.

"5 minutes left!" Sigaw ng proctor. Narinig ko ang mga reklamo ng mga kasama ko at dali-dali din silang sumagot.

Hindi ko muna pinansin sa nasa likod at pinagpatuloy ko lang ang pag answer ko dahil malapit na akong matapos. Mamaya na lang siya.

But after a few seconds hinila niya na ang dulo ng uniform ko. I looked down and I saw a small paper on his hand. Tumingin muna ako sandali sa proctor at nung nakita ko siya na abala sa cellphone niya, pasimple kong kinuha ang papel mula sa lalaki.

Kapal naman ng mukha nito, hindi ko nga siya kilala eh. Mixed kasi ang makakasama mo sa isang classroom pag exam. Ginawa nila ito para iwas cheating. Pero minsan talaga hindi na maiiwasan ang magkapalan ng mukha at manghingi na lang ng answer sa katabi mong hindi mo naman kilala.

I opened the small paper and read it.

Pahingi ng answer sa PDEV #1, #3, #10, #19, #20, #24

I roleld my eyes at sinulat ko na alng ang answer ko sa papel.

L, I, S, T, E, N

Kumunot ang noo ko dahil sa lumabas na mga answer. Listen? Nagkataon lang ba to?

"Time's up! Pass your paper!" Sabi ng proctor kaya agad kong inangat ang ulo. Ayputa! di ko siya nabigyan ng answer.

I folded the paper at ibabalik ko na sana ang papel sa lalaking nasa likod ko nang biglang umingay ang announcement speaker sa classroom.

Ooh oh ooh

Tumigil ang lahat ng estudiyante sa pagpasa ng papel pagkarinig ng malamig na boses na iyon. Pati ako natigilan sa pagbalik ng papel sa lalaki. Yung proctor namin nagtataka din na nakaangat ang ulo at inaabangan ang kanta ng kung sino man ang nasa likod ng boses na iyon.