Ultraviolet

45. Afgeleid

Het was nu te laat om zoals net, ze één voor één af te tikken.
    
Toen ze bijna genaderd waren, zette Felix de vaart erop en versnelde hij zijn pas, waardoor hij dichter en dichterbij kwam. Klaar om hem te pakken, ging ik licht door mijn knieën.
   
Verbaasd voelde ik een ruk aan mijn geest en mijn zintuigen die sterker aanwakkerden. Prudence hield zich nog steeds in. Owen rende op zijn normale tempo en Felix ging volle kracht voor de winst.
    
De zachte trek aan mijn geest was richting Prudence en een vermoeden rees in me op.
   
Felix stond op springafstand van mij en als ik logisch had nagedacht, zou ik op hem afrennen en hem aftikken. Hij was bijna bij me. Zo dichtbij dat ik hem kon aftikken als ik een stukje vooruit rende.
    
Nog enkele seconden en hij zou keihard langs me heen rennen.
    
Maar dat gebeurde niet.
    
Hij remde af, net voor mij, zodat ik naar hem toe zou moeten gaan om hem af te tikken. De tactiek drong tot me door en de ruk aan mijn geest werd harder.

Wanhopiger.
    
Abrupt draaide ik me om, om te zien en te voelen hoe Prudence haar snelheid tot het maximale zette, om de bal te trappen. Op het moment dat ze enkele centimeters van de bal was verwijderd, rende ik naar haar toe, sneller dan ze kon bevatten, en tikte haar af. Het was een aanraking, nauwelijks harder dan een zacht briesje.
    
Felix, die was gestopt, zette het weer op een rennen, klaar om alles te geven om alsnog die bal te trappen, maar ik tikte hem al af. Owen probeerde een nieuwe tactiek en zigzagde langs me heen. Links. Rechts. Rechts. Links. Rechts. Naar voren. Naar achteren. Het was net een dansje.
    
Ik was zo geconcentreerd op Owen, dat ik heel even mijn omgeving leek te vergeten. Hieraan denkend zoomden mijn ogen als het ware uit en scande ik alles. De andere spelers aan de buitenlijn, maar vooral de prikkende ogen van Ryder. Hij zag mij kijken en grijnsde.
   
Het was zo'n grijns die je deed huiveren en het gooide mij compleet van mijn pad af. Waarom? Dat was mij een vraag. Die akelige jongen leek mij niet alleen op Valis High, maar ook hier te stangen. Mij altijd weer op de kast te jagen. Hoe? Enkel zijn blik was al voldoende.
   
Want Owen rende langs me heen en trapte met een luide dreun de bal van de grond. Iedereen juichte en de luide stemmen leken tot een demping te verdwijnen. Het enige wat ik kon horen was mijn bonkende hartslag van alle adrenaline en het prikkelende gevoel die zich door mijn vingertoppen verspreidde toen Ryder zijn blik over mij heen liet glijden. Ik keek weg.
   
Hij had mij laten verliezen. Zak.
   
'Afgeleid?', vroeg Prudence grinnikend.

Mijn wangen werden warm, niet van schaamte, maar van frustratie. Zonder te antwoorden op haar opmerking, kwamen mijn voeten los van de grond en liep ik naar Ryder toe. Hij stond opnieuw tegen de muur aangeleund, een positie die blijkbaar zijn favoriet was, en zijn rechterwenkbrauw ging vragend omhoog toen hij mij aan zag komen.
   
Ik stond voor hem en keek hem aan.

'Waarom speel je niet mee?', vroeg ik zoetjes.

Dit was niet waar ik het over wilde hebben.
   
'Balspellen zijn niet zo mijn ding', antwoordde hij koel.

Voor ik naar mijn bedoelde gesprekspunt kon gaan, viel zijn blik op mijn rechterarm. Iets in de weerkaatsing van zijn ogen, vertelde mij dat hij mijn tatoeage niet had verwacht.
   
'Sinds wanneer?', was zijn enige vraag.
   
Ik keek ernaar en zei toen luchtig: 'Half uurtje terug.'
   
'En de ingravering?', vroeg hij door, alsof hij precies wist wat ik had gedaan. Als antwoord knikte ik met mijn hoofd.
   
'Dus je bent niet van plan om nog een keer te vluchten?', zei hij teisterend. Ik trok een grimas.
   
'Ik heb nergens meer om naar toe te gaan', antwoordde ik toonloos. Enkele milliseconden verzachtte zijn blik, waarna hij van onderwerp veranderde.
  
'Heb je de al documenten bekeken?', vroeg hij met een schuin hoofd.
   
Ik controleerde of er niemand op gehoorsafstand stond en antwoordde toen.
   
'De documenten waren waardeloos', zei ik en Ryders gezicht fronste.
   
'Hoe bedoel je?'
    
Zijn blik stond verward en diepe rimpels tekenden zich af op zijn voorhoofd.