Fighting Love [Fake Boyfriend Part 2]

Chapter Eight

Elizabeth's POV:

Naglalakad ako ngayon papunta sa locker ko para kumuha ng libro na gagamitin ko ngayong araw.

Lumingon ako sa paligid ko na nagpairita sa akin. Argh! I really hate school! Bakit ang daming couples dito? Nananadya ba sila? May mga naghaharutan, ang iba naman ay locker-romance ang peg, at mas lalo na ang iba ay as usual nag aaway sa locker.

School dramas are so gross. Why can't life be more with action rather than romance? I bet that would be more fun.

Pabagsak kong isinarado ang locker ko at gulat na tumingin kay Bruce na nakasadal sa katabing locker ko while looking at me.

"You're giving me a heart attack" inis kong sabi sa kaniya.

"'Cause I'm here?"

"'Cause you look like a freaking ghost" pairap akong umalis sa harap niya. Bakit ba ako nakakilala ng bagong lalake? Kung may makikilala sana akong bagong lalake o babae, please, make that person kind and not crazy.

Naramdaman kong sumunod siya sa akin sa paglalakad. He's walking behind me. May mga matang nakatingin sa amin, well hindi na iyun mawawala, pero kung parang makatingin sila akala mo may inagaw nanaman akong bagong nilalang na pag mamay ari nila.

"Stop following me" cold ko na pagkakasabi. Ayoko kasing may nakabuntot sa akin. Nagmumukha akong aso tapos siya yung buntot.

"I am not following you, I'm guiding you"

Napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya.

"Guiding me to the pits of hell? Sorry, but I've been there... A lot"

Saktong pagkasabi ko nun ay nasa tapat na ako ng pintuan ng room ko kaya walang alinlangang pumasok na ako agad na hindi man lang siya nililingon. Bastos na kung bastos, I don't really care.

Pagkaupo ko sa upuan ko ay biglang lumapit sa akin si Sabrina. She looks nervous, anxious, happy and relieved at the same time. How can someone have a lot of emotions in one face?

"I-I don't know what to s-say after what happened y-yesterday"

Hindi ko naman siya masisisi kung bakit niya iyun ginawa. Obviously, to protect someone. If I were her, I would also do the same exact thing. But sadly, I'm not her.

"Did he took all the responsibilities?" Walang emosyong tanong ko.

Tumango naman ito ng ilang beses bago nagsalita.

"T-thank you for--" I cut her off.

"You don't have to be thankful. You have no choice that time. Just make sure that, that jerk will take responsibilities, okay?" I gave her a little smile at hindi nagtagal ay ngumiti rin ito pabalik.

"You're really an awesome person" hindi ko na sinagot ang sinabi niya. Tinaboy ko siya gamit ang mga kamay ko.

I have no intentions in having a long conversation with her.

"What happened?" Takang tanong ni Angel. Nakarating na pala siya.

"I just succeed the job"

"What job?"

"To kill an innocent man" pagbibiro ko sa kaniya na ikinatawa naman niya sarcastically. Napailing nalang ako dahil sa ginawa niya. Tahimik kong pinagmamasdan ang mga taong nasa labas.

It's weird but I'm thinking what it felt like if I was drowning in water? Or been burnt alive? Or what does it feel to hang yourself? Especially, what does it feel when your heart is beating slowly until you die?