Fighting Love [Fake Boyfriend Part 2]

Chapter Forty Nine

A/N:

I'm really sorry sa tagal ng ud ko. Masyado akong namental block sa chap na toh HAHAHA. Truth be told, di ako satisfied sa chapter na ito but it's the only idea I have na connected sa chap 50.

Anyways, 2 chaps nalang ang natitira at ending na!!

---------------------------

Leigh's POV:

Gulat akong napatingin sa pinto nang pumasok si Angel. Isang tanong lang ang pumasok sa isipan ko. Nahuli din ba siya?

No.

Wala siyang tali sa katawan. At pumasok siya nang walang takot. She looks like a completely different person.

"A-Angel?"

"Men"

I gasped nang makita kung gaano na kalala ang sitwasyon ni El. She have a pool made out of her blood!

"Let her go! Fvcking basta--" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang may sumuntok sa mukha ko. Sa sobrang lakas ay napaluwa ako ng dugo.

Hinablot ako nito at kinaladkad. Hindi lang ako, kaming anim.

I looked at Elizabeth worried. She looks lifeless. No! Baby!

I need to save her! I need to save everyone!

Nanlaki nalamang ang mga mata ko nang may marinig akong agresibong daloy ng tubig sa likuran.

Habang papalapit kami ay mas lalong lumalakas ang tunog nito. How on earth napunta ang iyan dito?! This is underground!

Nilibot ko ang paningin ko pero mukhang wala kaming takas.

Pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Nang bigla nalamang ako nasilawan mula sa itaas kaya inangat ko ang ulo ko para tignan iyun.

Nagulat nalamang ako nang makita ko si Mr. Lee sa itaas. Kasama si Mary Anne! May bilog na butas, wala iyun kanina. Sila ata ang gumawa nun.

Nang maramdaman kong lumingon ang lalake sa akin, binalik ko kaagad ang paningin ko sa lupa. Baka mahalata niya pa na andyan sina Mr. Lee.

"CHOOSE ELIZABETH! YOUR LIFE OR THEIR LIFE--!"

Mabilis na umangat ang paningin ko nang may marinig na malakas na kalabog. Nanlaki pa ang mga mata ko, praying that it wasn't Elizabeth. Na hindi siya ang nasaktan doon. Dahil sobrang lakas ng tunog na narinig ko kanina.

Parang nag slow mo ang paligid ko. Hindi ko maintindihan ang sinisigaw nilang lahat. At parang bigla nalamang na umitim ang paligid at ang duguang katawan lang ni Elizabeth ang nakikita ko. Katawang nakahiga sa kaniyang dugo ng walang malay.

Gusto kong sumigaw. Gusto kong isigaw ang pangalan niya. Nagbabasakali na natutulog lang siya. Na nahimatay lang siya. Na wag sana siyang mamatay dito.

H-hindi ko kayang mawala siya. I want to run. Pero nawawalan ako ng lakas. Hinigop na ng kamatay ang lakas ko.

And at the same time, parang slowmo din ang nangyari sa kin. Hindi ako naka react kaagad sa paghagis nito sa akin sa bangin. Lahat ng atensyon ko ay napunta kay Elizabeth. Hindi ko alam pero wala akong naramdamang takot na mamamatay na ako.

Pero...

Ayoko pang mamatay.

This is not the kind of falling I was expecting. I want it the kind of falling in love with my significant other. But sh*t really happens.

Hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko sa kaniya kahit nahuhulog na ako. Pero dahan dahan kong pinikit ang mga mata ko nang mawala na siya ng tuluyan sa paningin ko. Letting the air hit my back as I fall. My arms are open wide like I am welcoming my death.