Reis'in kardeşi

1.Bölüm

Siyah ceketimin şapkasını kafama geçirdim. Ve karşımda duran okula dogru yürümeye başladım. Karşıdan karşıya geçerken hızla bir arabanın bana doğru geldiğini gördüm.  Sanki bacaklarım tutmuyordu.

O an bacaklarım kitlenmiş bir şekilde yolun ortasında duruyordum. Araba bana doğru gelirken kolumdan tutup çekilmem'le çeken kişiyle kaldırımda bir kaç tur döndükten sonra durduk üstümde duran kişiye baktım.

"Senn..." dedim.

Hafifden gülümsedi "evet ben." dedi.

Onu itmeye çalıştım. Üstümde duran kişi abimin baş düşmanı URAZ KERVANCIOĞLU'ydu .

"Kalk üstümden." diyip onu ittim. Biraz düşünür gibi yaptıktan sonra üstümden kalktı ve elini bana uzattı.

Onun elini tutmadan kendim ayağa kalktım. Ve üzerimi çırptım.

Boşlukta kalan elini sırıtarak cebine attı. "Neden kendine dikkat etmiyorsun reisin kardeşi. Kendine dikkat et biraz sana zarar gelsin istemeyiz." dedi.

Evet ben bizim mahallenin reisin biricik kız kardeşiyim ağabeyim yani büyük ağabeyim Mete Ural' ın biricik kız kardeşi. Ama bende sıkılmıştım. Herkes bana reisin kardeşi diyip duruyordu. Sanki kendimi abimin gölgesindeymiş gibi hissediyordum. Bu bazen iyi oluyordu ama abimin dostundan çok düşmanı olduğu için bazen bana bulaşmaya çalışıyorlardı.

Bunlardan biride Kervancıoğlu mahallesinin reisi Uraz reis'ti. Ağabeyimin baş düşmanıydı.  Ağabeyim bana her gün tembihliyordu 'bak miray beni iyi dinle abicim eğer o uraz denen puşt seni yolda yolakta sıkıştırırsa hemen gelip bana söyleyeceksin ' diyordu.

Kaşlarımı çatıp sinirle ona döndüm" bana birdaha Reis'in kardeşi deme! benim bir adım var. Miray. Anladın mı? "Diye tane tane konuştum. Hiçte anlamışa benzemiyordu.

Ve okula doğru yürümeye başladım.

"Reisin kardeşi!" Diye seslenince sinirle ona döndüm.

Sırıtarak bana bakıyordu. Onu uzun zamandan berirdir görmemiştim. Malum evden dışarı çıkamıyordum. boyu nerden baksan 1.85 gibi birşeydi. Siyah saçları ve kahve gözleriyle tüm erkeklere meydan okuyordu.

" Abine, Uraz Reis'in sana çok selamı var de. " dedi ve bana göz kırptı.

Hızla okula girdim. Sınıfa çıkıp sırama oturdum.

Arya hızla gelip yanıma oturdu. Mert'de ön sıraya gelip oturdu.

İlk lafa başlayan Mert'ti "Miray sen o Uraz denen herifle ne konuştun?" Sesi biraz soğuk çıkmıştı.

Mert abimlerin tayfasındandı. Bizimle aynı yaştaydı ve tayfanın en küçüğüydü. Tayfanın küçüğü dediğime bakmayın uzun boylu yakışıklı çok sinirli ve sert'ti. Ama bize hep yumşak davranırdı.

Arya ise benim çocukluk arkadaşım. Bizim mahalleden benim boylarımda esmerlerin en güzelliydi.

Arya "Evet miray bir cevap bekliyoruz?"diye sorarcasına baktı.

"Ya şey.... bana az kalsın araba çarpıyordu. O da beni kurtardı-"

"O seni kurtardı? Eminmisin? onun o arabanın içinde olması gerekiyordu." diye lafımı kesti Mert.

Kafasına birtane geçirdim " susta dinle ya bak anlatmam." dedim

"Ayy anlatma. Haspam! akşam Reis sorunca anlatmak zorunda kalacaksın zaten cınım." dedi Arya

"Ya ağabeyime anlatmasak mı? biliyorsun sonra çok sinirleniyor ." dedim

Mert hemen kaşlarını çattı " Olmaz anlatmazsak reis beni keser. biliyorsun bana güveniyor." dedi