Loved such as feared

^37^

<< Σου τα πρήζω; Γιώργο, σταμάτα το αυτοκίνητο. Θα πάω μόνη μου.>> του λέω επιδεικτικά και σταματάει απότομα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου. Βγαίνει απότομα από την πόρτα και έρχεται προς το μέρος μου, ώστε να μου ανοίξει την πόρτα και να μου κάνει νόημα να πάω όπου θέλω, εφόσον θέλω να κατέβω από το αυτοκίνητο. Ανόητος.

<< Δεν χρειαζόταν. Μπορώ και μόνη μου.>> λέω ξανά και απομακρύνομαι από αυτόν. Έτσι, για να μάθει ο κύριος Γιώργος.

Μετά από δέκα λεπτά, φτάνω επιτέλους έξω από την πόρτα των παιδιών, έχοντας αντικρίσει ήδη το αμάξι του Γιώργου. Προφανώς και θα έφτανε νωρίτερα από εμένα. Εγώ, η χαζή με τα πόδια και αυτός, ο κύριος με το αυτοκίνητο. Θα μπορούσε να με παρακαλέσει, να μου μιλήσει, να με αποτρέψει. Αλλά αυτός επέλεξε να φύγει. Βάζω τα κλειδιά την κλειδαρότρυπα και ανοίγω την πόρτα. Μπαίνοντας μέσα, βλέπω την Έλλη, την Φωτεινή και την Μαριλένα να στρώνουν το τραπέζι και παρατηρώ την απώλεια των αγοριών. Δεν ήρθε εδώ τελικά;

<< Καλημέρα Νεφελάκη. Πως και από τα μέρη μας;>> χλευάζει η Έλλη

<< Είπα να περάσω να σας δω. Μου λείψατε.>> απαντάω με τον ίδιο τόνο και κοιτάω διακριτικά όλα τα μέρη του σπιτιού για να τον βρω.

<< Ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο;>> με ρωτάει ξαφνικά η Φωτεινή

<< Ο-ορίστε; >> ξεκινάω τραυλίζω, πράγμα ασυνήθιστο για εμένα

<< Λέω τόση ώρα κοιτάς γύρω γύρω το σπίτι. Ψάχνεις κάτι; Μπορώ να σε βοηθήσω αν θέλεις.>> μου λέει η Φωτεινή γελώντας, επαναλαμβάνοντας την ερώτηση της. Παίζει μαζί μου ο Γιώργος.

<< Όχι. Βασικά, θέλω να σε ρωτήσω αν ήρθε ο Στέφανος. Πρέπει να του μιλήσω. Είναι εδώ; >> την ρωτάω αμέσως και μου δείχνει τον κήπο.

<< Όλοι εκεί είναι μαζεμένοι. Ο Στέφανος, ο Άρης, ο Γιάννης και ο δίκος σου. Τι του έκανες πάλι και είναι με αυτά τα μούτρα; Μπαίνοντας μέσα, μόνο που δεν μας έβρισε όταν τον καλημερίσαμε και τον ρωτήσαμε για εσένα και συνεπώς για το πως εξελίχθηκε η βραδιά σας.>> μου απαντάει η Φωτεινή διστακτικά και κατευθύνεται προς το μέρος μου.

<< Εγώ δεν έκανα απολύτως τίποτα. Αυτός και τα ψέματα του. Τέλος πάντων, πάω να αλλάξω ρούχα και κατεβαίνω να σας βοηθήσω.>> της λέω γρήγορα και κάνω κίνηση να φύγω, αλλά με τραβάει απαλά.

<< Βλέπω το μαύρο μπλουζάκι έχει αντικατασταθεί με ένα μαύρο μπλουζάκι του Γιώργου. Τι έγινε χθες μικρή; Μην μου πεις. Το κάνατε; Είστε μαζί; Τα ξαναβρήκατε; Α, χαίρομαι τόσο πολύ. Κορίτσια, είναι ξανά μαζί. >> ακούω την Φωτεινή να φωνάζει και της κάνω νόημα να σταματήσει να μιλάει. Θα τους τα εξηγήσω μετά τα χθεσινά.