^16^

187 20 2
                                    

<< Γεια.>> λέω χαμηλόφωνα στον Στέφανο, αλλά δεν απαντάει.

Αποφασίζω να περπατήσω μπροστά, μέχρι που νιώθω ένα χέρι να με τραβάει προς τα πίσω.

<< Συγγνώμη. Τι θες;>> του λέω απότομα και φεύγω μπροστά

<< Περίμενε. Θέλω να μιλήσουμε.>> μου λέει απότομα και αυτός

<< Στέφανε, εγώ....>>πάω να πω , αλλά με διακόπτει

<< Κοίτα Νεφέλη,δεν χρειάζεται να απολογείσαι. Ότι έγινε μεταξύ μας ήταν σημαντικό για εμένα και ποτέ δεν θα σε πρόδιδα έτσι. Πίστευα πως θα μέναμε μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά δεν στο κρύβω, κατάβαθος ήξερα ότι ήθελες τον Γιώργο.>> μου λέει

<< Π-πως το κατάλαβες;>> του λέω απολογητικά

<< Από τον τρόπο που τον κοιτούσες την ημέρα που τον γνώρισες. Ποτέ δεν κοίταξες εμένα έτσι,παρόλο που πίστευα ότι κάποια στιγμή θα ένιωθες το ίδιο με εμένα.>> μου απαντάει πληγωμένος

<< Στέφανε, αυτά που νιώθω για εσένα δεν λέγονται. Ήσουν και είσαι το καλύτερο αγόρι που θα μπορούσα να έχω. Αλλά αυτά που νιώθω για τον Γιώργο, με κάνουν να στρέφομαι προς αυτόν.>> του λέω

<< Είστε μαζί;>>με ρωτάει ξαφνικά

<< Όχι. Δηλαδή, δεν ξέρω. Έχουν συμβεί πολλά μεταξύ μας.>>του απαντάω

<< Προτείνω καλύτερα να ξεκινήσουμε, γιατί μόλις μου έστειλε μήνυμα ο Γιάννης ότι ξεκινήσανε.>>με ενημερώνει

<< Και εμείς με τι θα πάμε; Δεν θα πηγαίναμε όλοι μαζί;>>τον ρωτάω

<< Ναι, αλλά είχα ενημερώσει τα παιδιά ότι ήθελα να μιλήσουμε προτού ξεκινήσουμε. Οπότε θα πάμε με το δικό μου αμάξι. Εσύ και εγώ.>>μου απαντάει και ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του για να περάσω

Η διαδρομή με το αυτοκίνητο είναι αμήχανη. Έχω στρέψει το κεφάλι μου προς το παράθυρο και κοιτάω την διαδρομή, περιμένοντας να δω αν ο Στέφανος θα μου απευθυνθεί. Κάποια στιγμή, βλέπω από το παράθυρο τον Στέφανο να με κοιτάει συστηματικά και να βαράει απαλά το τιμόνι. Γυρνάω να τον κοιτάξω,αλλά τελευταία στιγμή το μετανιώνω.Βγάζω το κινητό μου από την τσάντα για να δω την ώρα και παρατηρώ πως έχω αρκετά μηνύματα από την Μαριλένα και τον Κώστα.Παρ' όλα αυτά το κλείνω και το τοποθετώ ξανά στην τσάντα μου. Μετά από αρκετά λεπτά ηρεμίας, παίρνω την πρωτοβουλία να του μιλήσω.

Loved such as fearedΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα