Loved such as feared

^27^

Όταν βγαίνει ο Γιώργος έξω από το κλαμπ, αποφασίζω να τον ακολουθήσω για να μιλήσουμε μόνοι μας και να ξεσπάσω, αλλά τελευταία στιγμή η Μαριλένα μου λέει να μην κάνω κάτι που θα μετανιώσω. Το σκέφτηκα καλά και αποφάσισα τελικά να μην βγω έξω και να τον αφήσω να ηρεμήσει με τον Άρη. Ίσως ξεσπάσει παραπάνω. Μετά από λίγα λεπτά, ο Στέφανος, η Έλλη, η Μαριλένα και ο Γιάννης πιάνουν από έναν καναπέ, με αποτέλεσμα να βρεθώ χωρίς κάθισμα. Την στιγμή που πάω να φέρω για εμένα μια καρέκλα, με τραβάει στα πόδια του ο Στέφανος και με βοηθάει να βολευτώ.

<< Καλύτερα δεν είναι πάνω μου;>> μου ψυθιρίζει στο αυτί

<< Στέφανε, μήπως θα ήταν καλύτερα να κατέβω;>> τον ρωτάω

<< Μωρό μου, τίποτα δεν είναι καλύτερο από εμένα.>> μου λέει και ξεκινάμε να γελάμε, την ώρα που ο Γιώργος και ο Άρης μπαίνουν μέσα στο κλαμπ. Αποφασίζω να μην κοιτάξω καθόλου τον Γιώργο και να περάσω λίγο χρόνο με τον Στέφανο.

<< Ρε Στέφανε, μπορείς να σταματήσεις να μου μιλάς λες και είμαστε ζευγάρι; Τα παιδιά νομίζουν πως κάτι τρέχει μεταξύ μας.>> του λέω ψυθιριστά και τον κοιτάω, καθώς χαϊδεύει το μάγουλο μου

<< Νεφέλη, σχετικά με αυτό θα ήθελα να μιλήσουμε κάποια στιγμή. Σκόπευα να σου το πω από τα μηνύματα, αλλά τώρα που ήρθες Βόλο πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να σου το πω από κοντά. >> μου λέει και τον κοιτάζω ανίδεη σχετικά με αυτό που θέλει να μου πει

<< Έγινε κάτι ;>> τον ρωτάω σοβάρη

<< Δεν είναι κάτι σοβαρό κοριτσάκι μου.>> μου λέει γλυκά

<< Τότε; >> τον ρωτάω περίεργη

<< Μπορούμε να βγούμε λίγο έξω;>> με ρωτάει και γνέφω θετικά

Με σηκώνει προσεχτικά από πάνω του και σηκώνεται και αυτός από τον καναπέ. Μου δίνει το χέρι του ώστε να με κρατήσει και να βγούμε έξω. Κοιτάω τον Γιώργο διακριτικά και τον βλέπω να μας κοιτάει. Θέλοντας να τον πληγώσω, ακουμπάω το χέρι του Στέφανου και βγαίνουμε έξω από το κλαμπ. Προχωράμε, μέχρι να βρούμε ένα παγκάκι να κάτσουμε.

<< Κρυώνεις;>> με ρωτάει, καθώς με βλέπει να τρέμω

<< Λίγο. Στέφανε, τι θέλεις να συζητήσουμε;>> τον ρωτάω ήρεμα

<< Αρχικά, πάρε το μπουφάν μου και φόρεσε το. Δεν θέλω να πάθεις τίποτα μέρες που είναι, μικρή μου.>> μου λέει και μου προσφέρει το μπουφάν του, το οποίο το τοποθετεί γύρω από τους ώμους μου