Loved such as feared

^02^

Μετά από 5 ώρες ταξίδι

<< Φτάσαμε λοιπόν>> είπε ο μπαμπάς μου και σταμάτησε το αυτοκίνητο

Σηκώθηκα σχεδόν κοιμισμένη από την θέση μου και άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγω. Το μέρος ήταν απίθανο και μαγευτικό. Το σπίτι που νοικιάσαμε είχε μπροστά ιδιωτική θάλασσα και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα, γιατί ως γνωστόν είμαι λάτρης της θάλασσας. Τελικά δεν ήταν όπως το περίμενα το μέρος.

<< Άντε ρε Νεφέλη , θα έρθεις να μας βοηθήσεις;>> μου λέει η μαμά μου και βγαίνω τελείως από το αυτοκίνητο.

<< Γειά σας. Καλώς ήρθατε. Εγώ είμαι η Αφροδίτη και από εδώ ο άντρας μου ο Γιάννης. Σας καλωσορίζουμε στο αγαπημένο μας χωριό, Κάλαμος και σας ευχόμαστε να έχετε υπέροχη διαμονή. >> ακούω μια φωνή να λέει και γυρνάω να δω.

Ήταν ένα ζευγάρι γύρω στα 40χρονών, το οποίο φαινόταν πολύ καλό και ευγενικό. Η γυναικά, η κυρία Αφροδίτη φορούσε ένα στενό σωλήνα παντελόνι σε χρώμα μπλε μαζί με μια άσπρη χαριτωμένη μπλούζα και τα σανδάλια της σε χρώμα λευκό. Ό άντρας της φορούσε μια απλή  βερμούδα  και μια γκρι μπλούζα , ώς  ένας κλασσικός Έλληνας άνδρας. Φαινόταν συμπαθητικοί αρκετά και ελπίζω να περάσουμε καλά.

<< Χαρήκαμε. Εμένα με λένε Στέφανο και αυτή είναι η γυναίκα μου, Γιάννα. Από εδώ είναι τα παιδιά μου, Nεφέλη και Γιώργος .>> απαντάει ο μπαμπάς μου και δίνει το χέρι του

<< Και εμείς χαρήκαμε για την γνωριμία . Από Θεσσαλονίκη δεν είστε;>> ρωτάει ο κύριος Γιάννης και γνέφω καταφατικά

<< Ωραία. Λοιπόν ελάτε να σας δείξω το σπίτι.>> συνεχίζει να λέει ο κύριος Γιάννης και τον ακολουθούμε

<< Μπαμπά, εγώ και ο Κώστας θα πάμε με την παρέα στο μαγαζί του Γιώργου. Θέλουμε λεφτά και γρήγορα.>> ακούω ένα αγόρι να λέει και γυρίζω να τον δω

Βλέπω ένα αγόρι γύρω στην ηλικία μου , το οποίο ήταν ωραίο, ψηλό και γυμνασμένο. Είχε ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια και ένα ωραίο χαμόγελο. Αλλά δεν είναι για εμένα.

<< Ναι, Δημήτρη. Μισό λεπτό.>> απαντάει ξανά ο κύριος Γιάννης και του δίνει ένα 50 ευρώ

<< Ευχαριστώ. Τα λέμε το απόγευμα>> λέει το αγόρι και φεύγει χαμογελώντας

<< Εδώ είμαστε. Αυτό είναι το σπίτι. Ότι χρειαστείτε, διπλά σας είμαστε.>>λέει ο κύριος Γιάννης και ανοίγει το σπίτι για να μπούμε      

<< Ευχαριστούμε πολύ>> λέει η μαμά μου και μας χαμογελάει

<< Α, και να μην το ξεχάσω. Το απόγευμα σας περιμένουμε για καφέ.>> λέει η κυρία Αφροδίτη

<< Μην σας βάζουμε σε κόπο. Δεν χρειάζεται. Λέμε να πάμε θάλασσα
>> απαντάει η μαμά μου και μου δείχνει τις βαλίτσες μου

<< Κανένας κόπος. Μπορεί να πάει η Νεφέλη μαζί με τα παιδιά.>> λέει ο κύριος αυτή τη φορά και με κοιτάει

<< Εντάξει τότε. Τι ώρα σας βολεύει;>> λέει ο μπαμπάς μου

<< Ας πούμε 19:00.>> λένε και δίνουν τα χέρια τους ως ένδειξη ευγένειας

Αφού έφυγαν οι οικοδεσπότες μας, βοήθησα στο σπίτι και πήγα να ξεκουραστώ στο δωμάτιο μου. Είδα λίγο τηλεόραση, άκουσα μουσική, διάβασα wattpad και στο τέλος κατέληξα να κοιμηθώ. Ξύπνησα μετά από 2 ώρες και είδα την οικογένεια μου να ετοιμάζεται για τον καφέ.

<< Ξύπνησες Νεφελάκη μου; >> ρώτησέ η μαμά μου

<< Ναι. Τι ώρα είναι ;>> ρωτάω και κάθομαι στο καναπέ, ανοίγοντας την τηλεόραση

<< Είναι 18:25, και πρέπει να ετοιμαστείς και εσύ σιγά σιγά>> απαντάει η μαμά μου και μου κλείνει την τηλεόραση

<< Ρε μαμά, δεν θέλω να βγω μαζί σας. Ούτε με τα παιδιά τους. Θα πάω μόνη μου θάλασσα και μετά θα περπατήσω.>> της λέω νευρικά και απομακρύνομαι για να πάω στη κουζίνα

<< Θα έρθεις μαζί μας . Τέλος. >> μου φωνάζει και της γνέφω καταφατικά

Αφού τελείωσα από την κουζίνα, κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου για να ετοιμαστώ. Δυστυχώς θα πήγαινα αν και δεν ήθελα. Σιγά μην ήθελαν εκείνα τα παιδιά να κάνουν παρέα μαζί μου. Άνοιξα την ντουλάπα μου και πήρα ένα λαδί σορτς κοντό και το μαγιό μου. Γενικά έχω λατρεία με τα μαγιό. Αυτό που είχα διαλέξει να φορέσω ήταν ένα μαύρο bikini πλεκτό, το οποίο το επέλεξα διότι ήταν ψηλόμεσο το κάτω μέρος και κάλυπτε τα λίπη μου.

<< Έτοιμη είμαι.>> φώναξα αλλά χωρίς ανταπόκριση

<< Μαμά; Μπαμπά; Γιώργο;>> συνεχίζω να φωνάζω, χωρίς πάλι να απαντάει κανείς

<< Ε γειά. Αν ψάχνεις την οικογένεια σου, είναι σε εμάς.>> μου λέει μια φωνή και γυρνάω να δω. Ποιος είναι αυτός;