Loved such as feared

^09^

Στην διαδρομή δεν μίλησα καθόλου. Σκεφτόμουν συνέχεια αυτόν και το χαρτάκι που βρίσκεται στην τσάντα μου. Δεν θα τον ξαναέβλεπα ποτέ...Θα το πετάξω στα σκουπίδια και θα τον ξεχάσω...Γαμώτο...

Όταν φτάσαμε στο σπίτι, κατέβηκα γρήγορα και έτρεξα προς το δωμάτιο μου για να ηρεμήσω, χωρίς βέβαια οι γονείς μου να καταλάβουν το παραμικρό. Μετά από δύο λεπτά, με παίρνει τηλέφωνο ένα άγνωστο νούμερο.

ΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΆΓΝΩΣΤΟΣ

« Παρακαλώ;» ρωτάω και αναρωτιέμαι ποιος είναι

« Γειά σου Νεφέλη. Η Μαριλένα είμαι.>> απαντάει η Μαριλένα και ηρεμώ

« Μαριλένα, πως βρήκες το νούμερο μου;>> την ρωτάω και περιμένω απάντηση. Ο Κώστας δεν το έχει. Ο Στέφανος δεν το έχει. Ποιος το έδωσε;

« Μου το έδωσε ο Κώστας, που το έχει από τον πατέρα του, που του το έδωσε ο μπαμπάς σου για να σας βρουν την πρώτη φορά που βγήκαμε.>>

« Κατάλαβα.» της απαντάω

« Τι θα κάνεις σήμερα; Θα βγείτε με τον Στέφανο;» με ρωτάει χαμογελώντας

« Ναι. Σκέφτομαι να του δώσω μια ευκαιρία.» σχολιάζω και σκέφτομαι τον σερβιτόρο και το χαρτί. Δεν αξίζει είπαμε.

« Ωραία. Μετά να βγούμε όλοι μαζί. Έχω να σου πω.» μου λέει και ακούω φωνές από μέσα. Μάλλον είναι με τα παιδιά.

« Ναι. Ακούω φωνές. Μάλλον έξω είσαι. Τέλος πάντων σε κλείνω και θα σε πάρω τηλέφωνο, όταν τελειώσουμε.>> της λέω

« Εντάξει. Φιλενάδα, αξίζει.>> μου απευθύνεται γελώντας και τερματίζει την κλήση.

Μετά από την κλήση, πηγαίνω να κάνω μπάνιο γιατί βλέπω ότι κοντεύει επτά και σε μία ώρα πρέπει να βρεθώ με τον Στέφανο. Αφού τελειώσω και το μπάνιο, ξεκινάω να ετοιμάζομαι. Αποφάσισα να βάλω ένα midi λαδί φόρεμα με τιράντες, τα vans και τους ασημένιους κρίκους. Το μαλλί μου το μάζεψα σε ψηλή κοτσίδα και βάφτηκα απαλά. Λίγη mascara, lip balm και make up για να καλύψω τα σπυράκια μου. Μέσα σε είκοσι λεπτά, ήμουν έτοιμη και βγήκα από το δωμάτιο. Πέρασα από το σαλόνι, όπου είδα τους γονείς μου και τον πατέρα των παιδιών να μιλάνε για το Λεφόκαστρο και με σταμάτησαν.

<< Νεφέλη μου, που πας ;>> με ρωτάει η μαμά μου και σκέφτομαι μια δικαιολογία

<< Η Μαριλένα θέλει να βρεθούμε να μιλήσουμε. Έγινε κάτι και πρέπει να πάω.>> της απαντάω ήρεμα