Loved such as feared

^26^

Σήμερα είναι τα γενέθλια της Μαριλένας.

Χθες το βράδυ εγώ, ο Άρης, ο Γιάννης και ο Στέφανος της ευχηθήκαμε μόλις πήγε ακριβώς δώδεκα, αλλιώς σήμερα θα συνέχιζε τον χτεσινό μονόλογο της, τον οποίον να σημειωθεί πως άκουσα μόνο εγώ. Από το πρωί, με έχει ξυπνήσει από τις δεκά, για να τακτοποιήσει τις τελευταίες λεπτομέρειες και να βρει τα ρούχα που θα βάλουμε. Βέβαια, εγώ είχα αποφασίσει ήδη από την Θεσσαλονική τι θα φορέσω , αλλά επέλεξα να μην της χαλάσω χατίρι και να συμβιβάστω με αυτά που θα διαλέξει. Αφού τελείωσε με αυτά, κατεβήκαμε κάτω στην κουζίνα, όπου είχαν μαζευτεί οι γονείς της Μαριλένας και ο αδελφός της και έπαιρναν το πρωινό τους. Μόλις την είδαν, έτρεξαν κατά πάνω της και της ευχήθηκαν, καθώς παράλληλα της έδωσαν τριαντάφυλλα και τα δώρα τους. Ο Άρης της έδωσε μια ζωγραφιά που είχαν κάνει μαζί όταν ήταν μικροί και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με χρυσές πετρούλες, ενώ οι γονείς της είχαν επιλέξει να της αγοράσουν μια φωτογραφική μηχανή και έναν υπολογιστή για να την επεξεργάζετε. Η Μαριλένα κατευθείαν τους αγκαλιάσε και τους ευχαρίστησε για τα δώρα που της προσέφεραν. Στη συνέχεια καθίσαμε στο τραπέζι και ξεκινήσαμε να παίρνουμε και εμείς πρωινό, διότι μας περιμένει μια μεγάλη μέρα.

<< Όλα έτοιμα για σήμερα;>> ρωτάει η κ. Ελίνα την Μαριλένα και μας προσφέρει λίγες από τις τηγανίτες που υπήρχαν δίπλα μας

<< Ναι. Υποθέτω δηλαδή.>> απαντάει αγχωμένα η Μαριλένα

<< Όλα μια χαρά είναι.>> της λέω, καθησυχάζοντας την

<< Τελικά στις έντεκα να πω στα παιδιά;>> ρωτάει ο Άρης και η Μαριλένα νεύει θετικά, καθώς είναι μπουκωμένη από το φαί

<< Ωραία. Είπαμε με τον Γιώργο και την Έλλη να έρθουμε νωρίτερα για να βοηθήσουμε, ώστε να μην καθυστερήσεις. Συμφωνείς;>> ρωτάει ο Άρης την Μαριλένα και γουρλώνω τα μάτια μου στο όνομα Γιώργος. Θα είναι και ο Γιώργος; Άκουσα καλά; Νιώθω τον Άρη να με κοιτάει.

<< Νεφέλη; Είσαι καλά;>> ακούω την κ. Ελίνα να με ρωτάει

<< Ορίστε; Συγγνώμη. Σκεφτόμουν κάτι άλλο.>> λέω μπερδεμένη

<< Ρωτάει αν είσαι καλά. Εκεί που μιλούσε ο Άρης, ξαφνικά χλώμιασες και έγινες άσπρη. Όλα καλά;>> με ρωτάει αυτή τη φορά ο κ. Πέτρος

<< Η Νεφέλη είναι κουρασμένη από το ταξίδι. Δεν την άφησα να κοιμηθεί και πολύ χτες. Δεν φταίω εγώ. Μου έλειψε πολύ.>> προσπαθεί να με δικαιολογήσει η Μαριλένα και της ψυθιρίζω ευχαριστώ