Loved such as feared

^17^

Την ώρα που κατεβαίνουμε από τις σκάλες, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω μας. Ειδικά του Στέφανου και της Χρύσα. Έχω αρχίσει να τρέμω από το άγχος και τον φόβο που με διαπερνούν εκείνη τη στιγμή, αλλά προσπαθώ να μην φανεί. Ο Γιώργος το καταλαβαίνει όμως και μου ψιθυρίζει στο αυτί πως όλα θα πάνε καλά και να μην ανησυχώ. Παράλληλα με έχει φέρει περισσότερο δίπλα του και με φιλάει μπροστά σε όλους, γεγονός που με έκανε να ντραπώ περισσότερο και να κοκκινίσω.

<< Γιατί το έκανες αυτό ρε Γιώργο; Δεν θέλω να δίνω δικαιώματα.>> τον ρωτάω νευριασμένη και κάνω κίνηση να αποτραβηχτώ από την αγκαλιά

<< Μωρό μου, όλοι εδώ πέρα μέσα πρέπει να καταλάβουν ότι είσαι δική μου και όχι του μαλάκα του Στέφανου. >> μου λέει σιγανά

<< Ο Στέφανος δεν είναι μαλάκας. Άλλος είναι ο μαλάκας εδώ μέσα .>> του λέω, βάζοντας το χέρι μου μπροστά από το στόμα. Δεν ήθελα να τον προσβάλλω.

<< Νεφέλη, μην το γαμάς γαμώτο. >> μου λέει ήρεμα

<< Στέφανε,ε-εννοώ Γιώργο.>> μπερδεύω το όνομα του

<< Γιώργο με λένε γαμώ. >> μου λέει νευριασμένα αυτή τη φορά

<< Συγγνώμη.>>του απαντάω σιγανά

<< Πριν εμένα με είπες μαλάκα;>> με ρωτάει διστακτικά

<< Ναι. Επειδή με φίλησες μπροστά σε όλους.>> του απαντάω

<< Το ίδιο είχε κάνει και ο παπάρας σου, όταν τα είχατε φτιάξει. Σε φίλησε μπροστά μου, για να δείξει ότι σου ανήκει γαμώτο. >> μου λέει και μου σφίγγει το χέρι

<< Γιώργο, με πονάς.>> του λέω, καθώς ο πόνος διακρίνεται στο πρόσωπο μου και το παρατηρεί

<< Συγγνώμη, δεν το ήθελα. Απλά εκνευρίστηκα.>> μου λέει, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί

<< Δεν πειράζει.Σταμάτα να λες τον Στέφανο μαλάκα,παπάρα, πούστη. Δεν σου έχει κάνει τίποτα.Αντιθέτως, εσύ του έκανες και εγώ.Εξαιτίας σου, χωρίσαμε.>> του λέω λίγο δυνατά από όσο έπρεπε, με αποτέλεσμα να γυρίσουν όλα τα άτομα που βρίσκονταν εκεί

<< Αλήθεια τώρα;Εμένα κατηγορείς; Εγώ το ξεκίνησα και εσύ ενέδωσες. Δεν φταίω εγώ που άνοιξες τα πόδια σου.>> μου λέει σκληρά

<< Ώστε εγώ σου άνοιξα τα πόδια μου;>> τον ρωτάω πικρά,μη περιμένοντας να μου μιλήσει έτσι