Loved such as feared

^11^

Μόλις φτάνω στο σπίτι της Μαριλένας, αντικρίζω δύο γνωστές φιγούρες. Τον Γιάννη και τον Στέφανο.Είναι έξω στην αυλή του σπιτιού και καπνίζουν. Από πότε καπνίζουν αυτοί;Κάνω αισθητή την παρουσία μου και με κοιτάνε περίεργα, λες και δεν περίμεναν με δουν εδώ. Σηκώνεται ο Στέφανος και με πλησιάζει.

<< Νεφέλη μου, είσαι καλά;>>με ρωτάει και με αγκαλιάζει σφικτά

<< Ναι.>> απαντάω μονότονακαι προχωράω να μπω στο σπίτι. Δεν ξέρω πώς να του φερθώ μετά από το σημερινό γεγονός.

<< Πάω να σου φέρω μια πετσέτα να σκουπιστείς και ένα ζευγάρι παντόφλες για να μην βρέξεις μέσα. Πάρε τη ζακέτα μου για να μην κρυώσεις. Έβγαλε αέρα.>>μου λέει ο Στέφανος και μου βάζει την ζακέτα του στους ώμους μου. Μαλάκα είναι γλυκός και εγώ τον απάτησα.

<< Δεν χρειάζεται. Θα με βοηθήσει η Μαριλένα. >> σχολιάζω

<< Νεφελάκη μου, θα σε βοηθήσω εγώ είπα.>> επιμένει ο Στέφανος και του νεύω καταφατικά. Αφού θέλει, ας με βοηθήσει.

Μπαίνει στο σπίτι μέσα και μένω έξω με τον Γιάννη, ο οποίος καπνίζει και κοιτάει γύρω του. Εγώ κάθομαι στην θέση του Στέφανου και προσπαθώ να ζεσταθώ γιατί όντως έβγαλε μια ψύχρα με την βροχή. Εμένα όμως άλλο με ενοχλεί. Πως θα το πω στη Μαριλένα; Στον Στέφανο;

<< Να ξέρεις η ώρα είναι 04:00.>>μου λέει ο Γιάννης και τον κοιτάζω

<< Ευχαριστώ, αλλά δεν σε 8ρώτησα.>> του απαντάω επιθετικά

<< Τίποτα. Που ήσουν τόση ώρα; Ο άλλος πήγε να τρελαθεί.>> μου λέει σχεδόν δυνατά και τρομάζω. Νιώθω τα χέρια μου να τρέμουν.

<< Πήγα στην παραλία να ηρεμήσω.>> λέω σιγανά και ταραγμένα

<< Μόνη σου; Η κάλεσες και τον γκόμενο σου;>> με ρωτάει ξαφνικά και περνούν διάφορες ιδέες από μυαλό μου.Μήπως μας είδε;

<< Μ-Μόνη μου φυσικά. Δεν θα απατούσα ποτέ τον Στέφανο.>> του λέω και προσπαθώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Αν μας είδε, καταστράφηκα.

<< Χαίρομαι. Κοίτα Νεφέλη,κάναμε κακή αρχή, αλλά κατάλαβα ότι είσαι καλή κοπέλα. Η Μαριλένα σε θεωρεί κολλητή της και ο κολλητός μου σε θέλει.Γίνεται τρελός για εσένα. Μην τον πληγώσεις,αυτό σου λέω .>> αρχίζει να μου λέει.Είναι τόσο καλός και αθώος ο Στέφανος,που δεν του αξίζω. Δάκρυα αρχίζουν να κυλούν από τα μάτια μου, όμως κατευθείαν τα σκουπίζω. Θα του μιλήσω, αλλά ακόμα δεν ξέρω.