Loved such as feared

^35^

<< Συγγνώμη, θα χρειαστείτε το ασανσέρ; >> λέω διστακτικά και νιώθω να γυρνάνε απότομα και να με κοιτάζουν έντονα. Σας διέκοψα;

<< Νεφέλη; Τι κάνεις εδώ;>> με ρωτάει αγχωμένα και έρχεται σε εμένα

<< Μήπως σας διέκοψα από κάτι; Αν ναι, δεν το ήθελα. Απλά βλέπω πως κρατάτε το ασανσέρ και θέλω να περάσω, αν γίνεται.>> του λέω

<< Δεν διακόπτεις από κάτι. Η Σοφία είναι η κοπέλα που μένει στο τρίτο όροφο και με ευχαριστεί για την βοήθεια που της προσέφερα το πρωί.>> αρχίζει να μου δικαιολογείται ο Γιώργος και μη θέλοντας να τον ακούσω, μπαίνω στο ασανσέρ και ανεβαίνω στον πρώτο όροφο.

Φτάνοντας στον όροφο,βρίσκω την πόρτα του διαμερίσματος και χτυπάω το κουδούνι. Ανοίγει η Φωτεινή, φορώντας μια γκρι φόρμα και ένα λευκό κοντομάνικο με ασπρόμαυρο μοτίβο. Με καλημερίζει και μου κάνει νόημα να περάσω μέσα.

<< Καλημέρα Νεφέλη. >> με ξανακαλημερίζει και κάθεται στο καναπέ

<< Καλημέρα και σε εσένα. Τι κάνεις; >> την ρωτάω ευγενικά

<< Πολύ καλά, εσύ; >> μου λέει χαμογελώντας

<< Μια από τα ίδια.>> της απαντάω και εγώ χαμογελώντας

<< Τι θα ήθελες να σου προσφέρω; Έχω τσάι, καφέ, χυμό, νερό και από φαγώσιμα μπορώ να σου βάλω τόστ ή τηγανίτες. Τα έφτιαξα το πρωί.>> μου λέει γλυκά και της χαμογελάει ευγενικά.

<< Βάλε μου χυμό καλύτερα.>> της λέω αμέσως και χαμογελάει

<< Εντάξει. Μην ανησυχείς, ο Γιώργος έφυγε πριν λίγο. Θα έχουμε το σπίτι όλο για εμάς για να μιλήσουμε. Οπότε ας ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα που πρέπει να ξεκαθαριστούν. Καιρός είναι.>> μου λέει, την ώρα που μου φέρνει το χυμό ρόδι από την κουζίνα.

<< Ναι, το ξέρω. Τον είδα, την ώρα που ανέβαινα εδώ μαζί με μια κοπέλα. Μου είπε πως μένει στο τρίτο όροφο και τον ευχαριστούσε.>> της ενημερώνω και την βλέπω να με κοιτάει με ένα σκεπτικό βλέμμα.

<< Α,κατάλαβα. Η Σοφία θα πρέπει να ήταν. Σήμερα το πρωί, ήρθε η μητέρα της με τον πατέρα της και την αδελφή της και ο Γιώργος προσφέρθηκε να τους βοηθήσει με τα πράγματα και τις βαλίτσες, διότι ήταν κρίμα να πάθουν κάτι. Κρίμα ήταν οι άνθρωποι.>> μου λέει η Φωτεινή, προσπαθώντας να μου δικαιολογήσει τον Γιώργο.

<< Σίγουρα. >> της λέω διστακτικά και καταλαβαίνω πως έπρεπε να αφήσω τον Γιώργο να μου μιλήσει και να μου εξηγήσει τι γινόταν.