အခန္းတံခါးေခါက္ဖို႔အေရး စိတ္ကိုတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားကာ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႉၾကၫ့္ရသည္။ၿပီးမွ အခန္းတံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ ဝင္ခဲ့ဆိုတဲ့ စကားသံထြက္လာသည္။တံခါးတြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္သြားေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စာရြက္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ကိုခန႔္ႏိုင္ကသူ႔ျမင္ေတာ့ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲၾကည့္လာကာ
"ယံယံ လာေလ "
"ဟုတ္.....အန္တီႏွင္းကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးပါၿပီ အဲ့ဒါ အစ္ကို႔ကိုလည္း ကိုယ္တိုင္သြားေျပာလိုက္ဦးဆိုလို႔"
သူေျပာေတာ့ ကိုခန႔္ႏိုင္က ေျပာမယ့္စကားကို ႀကိဳသိေနသည့္အလား ရယ္ကာ
"ဂိုက္ကထြက္မယ့္အေၾကာင္းလား"
"ဟုတ္"
"ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ထြက္တာလား ဟိုေန့ကကိစၥေၾကာင့္ မွဴးဆက္က ထြက္ခိုင္းလို႔လား"
"ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ပါ"
"မေျပာလည္း ကိုယ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ ရပါတယ္ ကိစၥမရိွပါဘူး"
"အဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို သြားခြင့္ျပဳပါဦး ဒီအေတာအတြင္း ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္"
ကိုခန႔္ႏိုင္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးလွၫ့္အထြက္ တံခါးနားေရာက္ေတာ့
"ဪ... မွဴးဆက္ကို ေျပာလိုက္ပါဦး ဘာလို႔ အစ္ကိုက ယံယံ့ကို စိတ္ဝင္စားေနတယ္လို႔ ထင္ရတာလဲလို႔ အစ္ကို႔ပံုစံက အဲ့လိုပံုျဖစ္ေနလို႔လားလို႔ "
ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကိုခန႔္ႏိုင္စကားေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္ျဖစ္ကာ ဘာမျွပန္မေျပာမိေပမယ့္ သူ႔ေခါင္းထဲ အေတြးေတြရႈပ္ယွက္ခတ္သြားရသည္။
ဘာစကားႀကီးလဲ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္ေနတာလဲ။
ယံယံ အခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့မွ ခန႔္ႏိုင္အားရပါးရၿပံဳးမိကာ
"မင္းခန္႔မွဴးဆက္ တကယ္မလြယ္တာပဲ ဟင္း....မင္းကို ငါ့အနားေရာက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ မင္းအနား ဘယ္သူမွရိွမေနေအာင္ေတာ့ ငါလုပ္ႏိုင္တယ္...မွဴးဆက္"
~~~~
မွဴးဆက္တို႔ အိမ္ထဲဘယ္သူမွမရိွဘူးထင္လို႔ ဝင္လိုက္ၿပီးမွ ဧၫ့္ခန္းထဲမွာရိွေနတဲ့ မျခဴးတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ေၾကာင့္ လန႔္သြားမိသည္။
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
