အခန္းထဲမွာ ေအးရာေအးေၾကာင္း ၾကယ္ေတြေခါက္ေနတုန္း တံခါးေခါက္သံေပးၿပီး အခန္းတံခါးတြန္းဖြင့္ကာ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ ရဲေသြးက ဘာမေျပာညာမေျပာ သူကုတင္ေပၚပစ္လွဲေတာ့သည္။
"ဘာေတျြဖစ္လာတာလဲ"
"စြမ္းေလးနဲ႔ ငါတကယ္စိတ္ေလတယ္"
"စြမ္းေလးနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ့တိုင္း ငါ့ကိုေခၚတဲ့အျပင္ အခုက သူ႔ေကာင္မေလးရဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပါ ငါ့ကို ခ်ိတ္ေပးေနတယ္"
သူေျပာလိုက္တာနဲ႔ မွဴးဆက္ရဲ့ ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္သံထြက္လာေတာ့ ေဘးက ေခါင္းအံုးယူကာ မွဴးဆက္ရိွရာလွမ္းပစ္ေတာ့ မွဴးဆက္က ေခါင္းအံုးကို အသာလွမ္းဖမ္းကာ
"မင္းအခ်စ္ကိုေတာ့ ငါတကယ္ေလးစားတယ္ ဘယ္လိုေတာင္ ႀကိတ္ခ်စ္ႏိုင္တာလဲ ၃ႏွစ္ေလာက္ တစ္ဖတ္သတ္ခ်စ္ႏိုင္တာ အံ့ၾသတယ္"
" ဒီတိုင္းေလး ငါ့ဘာသာငါခ်စ္ေနခ်င္တာ ဖြင့္ေျပာဖို႔ရာလည္း စြမ္းေလးဆိုတဲ့ေကာင္က မင္းရဲ့ယံယံလိုလည္းမဟုတ္ဘူး ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုမွ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လို ျဖစ္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"
"အဲ့ေတာ့ မင္းက တစ္သက္လံုး တစ္ဖတ္ပဲသတ္ေနေတာ့မွာလား"
"ေအးေပါ့ ငါ့အိမ္အေၾကာင္းလဲ မင္းသိရဲ့သားနဲ႔ ငါ့အနာဂတ္ငါႀကိဳျမင္ၿပီးသား"
ရဲေသြးေျပာတာ နားေထာင္ေနရင္း ေဘးမွာခ်ထားတဲ့ ဖုန္းကျမည္လာတာေၾကာင့္ ဘယ္သူလဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ စြမ္းေလးဆီက
"ေဟ့ေကာင္ စြမ္းေလးဖုန္းဆက္တယ္"
"ဘာ... ငါ့ကိုေမးရင္ မရိွဘူးေျပာလိုက္ ဒီေကာင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ေခၚေနတာ"
အသည္းအသန္ေျပာလာတဲ့ ရဲေသြးပံုစံေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို အတင္းမ်ိဳသိပ္လိုက္ကာ speaker ဖြင့္လိုက္ၿပီး
"ဟဲလို"
"ေအး မွဴးဆက္ ရဲေသြး မင္းဆီလာေသးလား"
"မလာပါဘူး"
"ဟုတ္လား သူ႔အိမ္မွာလဲမရိွဘူး ဖုန္းလဲယူမသြားလို႔ မင္းဆီမ်ားေရာက္ေနလားလို႔"
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
