ေဘာလီေဘာေလ့က်င့္တာၿပီးေတာ့ မျပန္ျဖစ္ေသးပဲ အားကစားခန္းမထဲမွာပဲ ထိုင္နားတဲ့သူကနား လွဲတဲ့သူလွဲနဲ႔ အေမာေျဖေနတုန္း တတိယႏွစ္က အကိုႀကီး ကိုထူးက ေရဘူးကိုင္ကာ သူ႔ေဘးလာထိုင္ၿပီး
"မင္း ေဘာလီေဘာ ေကာင္းေကာင္းေဆာ့တတ္တာပဲ"
"ဟုတ္ အရင္တုန္းက အိမ္နီးနားခ်င္း အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္သင္ေပးတာ"
"ဒီႏွစ္ေတာ့ ငါတို႔ေမဂ်ာ အားကစားမွာဒိုင္းတစ္ခုခုရမျွဖစ္မယ္ သူမ်ားေမဂ်ာေတြမ်ား ဌာနမွာဆုေတျြပၫ့္လို႔ ငါတို႔ဌာနကေတာ့ ၂ခုလားပဲေတြ့တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမဂ်ာက အားကစားပါတဲ့လူေတြနည္းတာကိုး"
"အင္း ဟုတ္တယ္ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးလည္းနည္းတယ္ စာသမားေတြပဲမ်ားတယ္"
"ဘယ္ေမဂ်ာက အားကစားအေကာင္းဆံုးလဲ ကိုထူး"
"သခ်ၤာ ရူပ ဘူမိေပါ့ကြာ သူတို႔ကေတာ့ လံုးဝအႀကိတ္အနယ္ပဲ သူတို႔ထိပ္တိုက္ေတြ့တဲ့ပြဲေတြဆို ရွယ္ၾကၫ့္ေကာင္းတာ ဒိုင္းေတြက သူတို႔ သံုးေမဂ်ာပဲ တစ္လွၫ့္စီသိမ္းေနတာ"
"ဒီႏွစ္ေတာ့ ေဘာလီေဘာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ပဲ ကိုထူး"
"ဒါေပါ့ အဲ့လိုျဖစ္ရမယ္ မင္းကို အကုန္ပံုအပ္လိုက္ေတာ့မယ္"
ကိုထူးစကားေၾကာင့္သူရယ္မိရင္း
"အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေပးမယ္ ယံုလိုက္ေတာ့ ဒါနဲ႔ ေဘာလံုးေတြ ဌာနကို ကြၽန္ေတာ္ပဲ ယူသြားလိုက္မယ္ေလ ကိုထူးက ေက်ာင္းေဆာင္ကမလား ကြၽန္ေတာ္လမ္းႀကံဳေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ယူသြားလိုက္ေတာ့မယ္"
"ေအး အဆင္ေျပသားပဲ"
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီေနာ္ ကိုထူး"
"ေအးေအး မနက္ျဖန္မွဆံုမယ္"
အားကစားခန္းမအျပင္ဘက္မွာရပ္ထားတဲ့ ဆိုင္ကယ္ရိွရာကိုေလ်ွာက္လာရင္း ဖုန္းသံထြက္လာတာနဲ႔ လြယ္အိတ္ထဲကဖုန္းကိုထုတ္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ေသာ္ေသာ့္ဆီက
"ဟဲလို"
"ေအး ယံယံေရ ငါ အေမတို႔လာတယ္ဆိုလို႔ အေဆာင္ျပန္လိုက္ရတာ အားကစားခန္းမဘက္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး မနက္ျဖန္ paper 2က tutorial ရိွတယ္ သိလား က်က္ရမယ့္စာရြက္ကို အတန္းထဲက ခံုေပၚပဲတင္ထားလိုက္တယ္ အဲ့ဒါ သြားယူလိုက္ဦးေနာ္"
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
