ေန့လည္ႏွစ္နာရီထိုးမွ ေရထဲက တက္လာၾကၿပီး ျပန္ဖို႔ ဆိုင္ကယ္ေတြရိွရာကို စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေလ်ွာက္လာၾကသည္။ဆိုင္ကယ္ထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ သူတို႔ဆိုင္ကယ္ေတြေပၚတက္ထိုင္ေနတဲ့ အုပ္စုေၾကာင့္ ေျပာလက္စစကားသံေတြ တိတ္ဆိတ္သြားကာ ေသာ္ေသာ္ရယ္ ရွားရွားရယ္ ယံယံတို႔ကေတာ့ ဘာမွနားမလည္ေပမယ့္ ေကာင္းတာမဟုတ္မွန္းေတာ့ ခံစားမိေနသည္။
"ဆံုမယ့္ဆံုေတာ့လည္း ဒီမွာလာဆံုတာပဲ မေတြ့တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီေနာ္ သားႀကီးတို႔"
ထိုအုပ္စုက စကားစရင္း သူတို႔ရပ္ေနတဲ့ ေနရာကို ေလ်ွာက္လာေတာ့ မျခဴးဆီက စကားသံတိုးတိုးထြက္လာသည္။
"ဇြဲသုတမလား အဲ့ေကာင္ဘာေျပာေျပာသည္းခံေနာ္ ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႔"
မွဴးဆက္ေရ႔ွပိတ္ရပ္ကာ မ်က္ႏွာကို အုပ္ထားတဲ့ mask ကို ဇြဲသုတက ပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ယံယံပင္လန႔္သြားရသည္။ရဲေသြးတို႔ စြမ္းေလးတို႔လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားတာကို သိဂၤါက လွမ္းထိန္းရင္းေခါင္းခါျပသည္။
"လူမ်က္ႏွာလား အရုပ္မ်က္ႏွာလား မသဲကြဲတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာက အမာရြတ္နဲ႔လည္း ၾကၫ့္ေကာင္းတုန္းပဲမလား ဒါႀကီး အုပ္ထားစရာမလိုပါဘူး ၾကၫ့္စမ္း အမာရြတ္ေတာင္သိပ္မျမင္ရေတာ့ဘူး ဘာေဆးေတြမ်ားသံုးလဲ ၫႊန္းစမ္းပါဦး ငါ့လက္ကိုလည္းကုခ်င္လို႔"
အမာရြတ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ယံယံ မွဴးဆက္မ်က္ႏွာကို တအံ့တဩလွမ္းၾကည့္မိသည္။မွဴးဆက္က သူတို႔ေနာက္ကို တစ္ခ်က္လွၫ့္ၾကၫ့္ကာ
"ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆးသြားရေအာင္"
"ေနပါဦး မေတြ့တာၾကာလို႔ႏႈတ္ဆက္ေနတာကို"
မွဴးဆက္ေဘးက မျခဴးဆီအၾကၫ့္ေရြ့သြားေတာ့ မွဴးဆက္က မျခဴးလက္ကိုလွမ္းဆြဲကာ ေနာက္ကို႔ပို႔လိုက္ၿပီးခပ္စူးစူး ျပန္ၾကၫ့္ေပးလိုက္သည္။ဇြဲသုတက ၿပံဳးကာ သိဂၤါေရ႔ွသြားရပ္ၿပီး ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ရွားရွားကို ေသခ်ာၾကၫ့္ကာ
"ခ်စ္စရာေလးပါလား ဘယ္ကရွာေတြ့ထားတာလဲ"
ဘုန္းျပၫ့္က ရွားရွားေရ႔ွပိတ္ရပ္ကာ
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
