(20) "Hoş bir tını"

9.3K 1.3K 601
                                    

"Mutasyona uğrayan kalpler mezarlığı gibi çağımız insanları

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.






"Mutasyona uğrayan kalpler mezarlığı gibi çağımız insanları. Değişik, özünden ayrı ve tamamen aykırı."

Ö K F
🔲🔲🔲

Kana bulanan ellerim onunkileri tutmamı zorlaştırsa da tırnaklarımın batması uğruna beni tutuyordu. Nefesini boynumun kenarında hissederken bunun farkına varabilecek bir zihniyette değildim. Korkudan şoka girmiştim. Hatta öyle ki, o kadar yorulmuştum ki bir an bırakıp aşağı düşmek istiyordum. Düşmeyi göze alacak kadar yorulduğumdan kendimi suçlu bulamıyordum. İnsan psikolojisi bazen, hiç de dayanıklı olamıyor. Başkalarına sunduğumuz o sayfalarca notlar kendimize gelince işlevini tamamen yitiriyor. Gözlerimden yaşlar akıyordu ama aslında ağlamıyordum. Ağladığımın bilincinde değildim.

"Sıkı tutun Kayla! Kayıyorsun."

Batı'nın sesi tüm bedenimdeki tüylerimi hissetmeme neden oldu. Diken diken olan tüylerimi bir ürperti takip etti. Yine de bu bağırışı ona daha sıkı tutunmama neden olmuştu.

"Seni çekeceğim."

"Baba ben de yardım edeyim."

"Hayır!"

Batı'nın bağırışı ile Umut olduğu yerde kaldı.

"Dengeyi bozmayın. Sizden biri gelecek olursa daha kötü olur."

Algılarım açılmıştı sanki. Titremeye başladığımda bilinçli olarak ağlamaya da başladım.

"Ku-kurtar beni. Lütfen!"

Ağlayışım onun kulaklarına dolarken, çaresizlikten onun bileklerindeki kanamaları bile göz ardı ediyordum. Onun canı benimkinden daha çok yanmasına rağmen hala yardım istemeye devam etmem beni bencil biri olarak gösterse de ölesiye korkuyordum. Ve şok anı geçtiği için bilinçli korkum çırpınmama neden olmuştu.

"Hareket etme!"

Batı'nın sesi ile ayaklarımın hareketini kestim.

"Şşşt! Sakin ol. Seni kurtaracağım tamam mı?"

Fısıltısı kulağımdan içime doğru akarken ılık bir rüzgarın bedenimi okşadığını hissettim. Derin nefeslerim yerini düzenli nefeslere bırakırken başımla tasdikledim.

"Şimdi, öncelikle ağırlığını beline ver. Kollarınla tutun."

Dediklerini dikkatle dinleyip yapmaya çalıştım. Uyuşmuş bacaklarım bunu yapmamı zorlasa da dayandım. Dirseklerimle baskı uyguladığım için beni daha çok çekebildi.

ÖLÜMÜN KORKAK FEDAİSİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin