colour | annyeongz [completed]

•17

Tatlong araw bago ang Intramurals at busy na ang school sa preparations para sa upcoming event.

May kaniya kaniyang booths na tinatayo, mga designs na nilalagay, at mga flyers na pinamimigay. Halatang busy ang mga tao ngayon.

"Okay and one two three! Pose and turn! Ayan! Miss— hindi ganiyan!" sigaw ng instructor sa isa sa mga pambato.

Tagaktak na ang mga pawis nila kakapractice pero kahit sobrang pagod na ay patuloy pa rin sila sa pagpractice ng choreography para sa opening performance.

"Again! One, two, three— pose and turn. Hawak sa partner! Okay good! Final pose and done!" palakpak ng dance instructor.

Sabay sabay na napasigaw ang lahat sa tuwa dahil finally tapos na ang practice! Uwian na talaga!

"Oh eto towel," biglang lumapit si Guanlin dala ang towel at binigay kay Wonyoung.

"Ah salamat Guanlin ah?"

"No problem. Tubig gusto mo?" Dagdag pa ni Guanlin.

"Nako ayos na yun may tubig rin naman ako rito." Pagtanggi niya sa alok ni Guanlin.

"You sure?"

"Yep!"

Ngumiti lang si Guanlin at lumapit na sa barkada niya. Thankful tuloy si Wonyoung na mabait ang kapartner niya sa event.

Naglakad siya papunta sa locker niya at kumuha ng damit pampalit. Pawisan na ito at kailangan na niyang magshower.

"Wonyoung?" Dahan dahang sinara ni Wonyoung ang locker niya at agad na lumingon sa may-ari ng boses.

Si Minjoo.

Hindi na nagsalita pa si Wonyoung at tinitigan lang niya ito sa mata.

"I need your help."

"Ano na naman? Tama na yung mag-usap kayo lahat nila Tomi tsaka hindi naman tayo close—"

"I really really need your help, Wonyoung." Wonyoung saw Minjoo's pleading eyes. Nahalata niya kaagad na namumula na ang mga mata nito. Sign na iiyak na siya anytime soon.

"Yes, hindi tayo close. Pero kayo ni Yujin close na diba?" pumiyok na si Minjoo.

"Ano kasi—"

"Wonyoung! Balik practice na raw sabi ni Instructor Bae!" biglang naputol ang pag-uusap nila dahil kay Guanlin na hinihingal.

Wonyoung mentally thanked Guanlin for saving her irritated ass from Minjoo. Sa totoo lang, gustong gusto niya tulungan ang tao dahil halata ang sincerity nito sa mukha. And that fact she's sincere is what making Wonyoung aggravated.

"Ah sige may practice pa pala kayo haha good luck Wonyoung." sinabi niya nalang. Minjoo just stood there while watching the two leaving without a word.

Wonyoung on the other hand, felt guilty. She really wanted to help Minjoo to reclaim Yujin pero hindi niya talaga kaya.

Not when Wonyoung herself is inlove with Yujin.

And it's getting stronger everyday.

"You okay?" Guanlin asked.

"Yeah. It's just..."

"Hmm?"

"When you're in love, is it okay to be selfish?"

......

Yujin can't help but tap her thighs due to anxiousness. Kinakabahan siyang makita sila Yena.

Sila Yena lang? Syempre pati si Wonyoung—lalo na si Wonyoung.

Hindi niya kasama si Jiyoong ngayon since he got lots of things to do. So she's inside the damn car along with the damn bodyguards going to the damn school. And she's hella nervous. Daming tanong ang pumapasok sa utak niya. Puro what ifs na nakakadagdag sa pagiging praning niya.

"Tangina." sambit niya.

Nagguilty siya, dahil hindi na niya kinakausap sila Wonyoung kahit sa texts man lang. Natatakot siya na baka galit na sila sa kaniya dahil isang buwan siyang absent. At lalong naiinis siya sa sarili niya bakit ang problematic niyang tao.

But there is one feeling that is greater than the rest of those. The greatest she would rather say.

Her longing, her desire.

The desire to see them again.

The desire to see her again.

"God, I really miss them."

'I really miss her.'

.

It was a normal day for Violet High when a car was seen entering the school gate suddenly.

(A/N: sorry ngayon ko lang sinabi yung name ng school hehehehehe)

Halatang pang mayaman ang sasakyan na inakala ng mga students isa itong supervisor na bumibisita sa school.

Kaya laging gulat ng lahat nang makita nilang lumabas lahat ng bodyguards at nakahilera sa harap car door.

At lalong nagulat ang lahat nang makita nila kung sino ang bumaba sa sasakyan.

"Wag niyo na akong sundan simula dito, maliwanag?" Yujin ordered.

"Pero—"

"Shut it. I can handle myself." pagputol niya sa sasabihin ng bantay.

Nagbow ang bodyguards at umalis na. Naiwan nalang ang driver at butler ni Yujin.

"Hintayin niyo nalang ako sa sasakyan."

"Yes Young Lady." Sagot ng butler.

Yujin roamed her eyes around the campus.  Puro mga students na busy sa preparations para sa upcoming event. Pero marami ring pinagtitinginan siya. Agaw pansin kasi masyado ang entrance ng mayora kanina.

Kahit ganun, hindi pa rin siya tinamaan ng hiya. Syempre, kapal muks siya ih.

Naglakad siya sa school buildings. Dumaan na rin siya sa room nila at umaasa siyang may makikita siya doon.

"As expected, no students hays."

Nagmunimuni si Yujin sa paligid ng classroom nila. Umupo siya sa original niyang upuan.

"Tangina bat ang senti ko ngayon di bagay." she smiled bitterly.

.

"Yena! Yena!" A certain midget was panting in front of Yena.

"Oh? Anyare?"

"Yujin." Nako said with all the seriousness.

Hindi na nagsalita pa si Yena at tumakbo na paalis. Napangiti naman si Nako dahil alam niyang miss na miss ni Yena ang best friend niya.

"Gotta inform the others." At tumakbo na naman siya para hanapin ang iba.