The Last Snape

Hoofdstuk 51: Zomervakantie

Lizzy blijft nog even wegkijken, maar voelt Layla's ogen die zich in haar hoofd branden en ze kijkt op.

'Het feit dat ik of wie dan ook even geen tijd voor je hebben als jij er bent, omdat ze met iets bezig zijn wat tijdgebonden is, zoals het brouwen van Potions, betekend niet dat ze niet heel veel van je houden en je zo snel mogelijk al hun onverdeelde aandacht willen geven.'

Lizzy blijft strak voor zich uitstaren, Layla pakt de handen van haar zusje stevig vast.

'Hoor je me Lizzy? Ik zou je nooit expres negeren, nooit.'

Lizzy knikt naar de vloer, maar geloofd Layla nog niet helemaal. Die komt overeind en loopt naar haar plank met haar Potions. Daar pakt ze een klein flesje met het label Feix Felicis en draait ze zich weer om.

'Weet je dit nog?'

Lizzy kijkt op en ziet het flesje in Layla's hand, terwijl die langzaam naar Lizzy toe loopt en naast haar op de grond gaat zitten. Lizzy knikt opnieuw, maar kijkt nu haar zus verbaasd aan.

'Je zei dat het niets deed, maar dat kan toch niet?'

Layla begint te glimlachen.

'Als je het recept van Feix Felicis bekijkt, zie je dat alles wat erop staat nutteloos is en allemaal ingredienten zijn die iedere muggle ook kan krijgen.'

Ze draait het flesje een keer om, waardoor het bladgoud door het water begint te dwarrelen alsof het een schudbol met sneeuw is. Of een schudbol zoals naast Layla's bed stond, met een draak die rondjes vliegt door de bol terwijl van kleur veranderende vlammetjes naar beneden vallen.

'Alles van het recept zit hierin Lizzy, maar het doet helemaal niets behalve iemand iets meer zelfvertrouwen geven zodat ze meer durven.'

Ze buigt zich naar Lizzy toe.

'Maar zodra je het geheim weet, hoef je het nooit meer te gebruiken.'

Lizzy kijkt bewonderend naar de gouden vlokjes die door het water dwarrelen. Ze hoorde Layla wel, maar haar oog werd aangetrokken door het flesje. Zelfvertrouwen in een flesje, of eerder, de belofte van meer zelfvertrouwen wat al in haar zat.

'Weet je waarom ik dit er weer bij pak Lizzy?'

Nu kijkt Lizzy pas op naar haar zus, die haar serieus aankijkt. Dan schudt het meisje haar hoofd. Layla draait zich weg van Lizzy en leunt met haar rug tegen haar bed aan, starend naar het flesje in haar hand.

'Je denkt dat je mij nodig hebt om voor jezelf op te kunnen komen. Maar ik hoop, dat nu je dit weet, je ook begrijpt dat jij veel sterker bent dan je ooit denkt.'

Ze kijkt met alleen haar ogen naar Lizzy.

'Jij hebt mij en papa helemaal nodig. Als je heel eerlijk bent, weet jij precies wat je wil. En ook al zal het ooit moeilijk zijn, jij kan alles.'

Ze keert haar ogen weer terug naar het flesje.

'En als je het echt niet meer weet, dan ben ik er altijd. Ook al ben ik niet altijd dichtbij.'

Lizzy kijkt Layla verbaasd aan.

'Waarom zou je zoiets zeggen Layla? Waar zou je naartoe gaan? En wat heeft die Felix Felicis ermee te maken?'

Layla blijft naar het flesje staren. Het was alweer een maand sinds ze Scorpius voor het laatst had gezien toen de Hogwarts Express hen op Platform 9 ¾ afzette. Ze had veel nagedacht, over alles wat er de afgelopen tijd was gebeurd. Ze was eruit, ze moest eindelijk weten waarom ze zich nergens echt thuis voelde. Telkens had ze het op een lager pitje gezet. Voor haar vrienden, haar zusje, haar school. De ruzie met Scorpius was het begin geweest, maar nu had ze het beeld duidelijk in haar hoofd.