Bade | Ateş Parçası

Y İ R M İ D O K U Z

Bölüm sonlara doğru yetişkin içeriklidir!

Keyifli okumalar gece kuşları 💫

Beni çok az şey yıkardı bu hayatta. Sonsuza denk kaybediş, kalıcı bir hastalık, birini sevmek.

Aşık olmak..

Kabıma sığmayan, öfkemi kontrol edemeyen biri olurum o an da. Ne yıktığımı görür gözüm, ne kırdığımı. Böyle olursan güçlüsün, böyle davranırsan çabuk atlatırsın dedi bana hep içimdeki ses. Böyle davrandım amcam öldükten sonra. Kalpsiz, merhametsiz, sevgisiz biri oldum çıktım. O'nu görene kadar da arzularımı bir kaba sığdırmıştım. Tülün ardından bir hayal gibi süzülüşünü unutamıyordum.

Bir şekilde aynı çatı altına girmiştik, evet. Bir şekilde aynı yatağa girecek bahane oluşmuştu. Hayal ettiğim tek vücut benim olmuştu. Sahip olabilmek için, sadece sevişmek için kabul ettiğim kadını şimdi aklım almıyordu. Hissettiklerimi mantığım kabul etmiyordu. Nasıl olurda tam karşımda Seymen'le yakınlıkları beni deliye çeviriyordu? Nasıl oluyordu da, sesini bile duyması gözlerimi karartıyordu? Sadece içine girmek için kabul ettiğim bu kadın, nasıl oluyordu da deli gibi kıskandığım oluyordu?

Kabul edemezdim. Eğer edersem koşup, iki adımda Seymen'in suratına kafa atmam gerekirdi. Sadece seslendim.

'Bade..'

Sesim sakin kalmaya çalışsa da gözlerimle öfke saçtığımın farkında değildim. Bana korkuyla bakmasından anladım, ne yapacağını şaşırdı, eli ayağına dolaştı. Yanına gidip evin anahtarını verdim. Arkasına bile bakmadan girdi içeri. Bize doğru esen kokusuyla gözlerimi kapatıp sabır çektim. Tanıdıktı Seymen'e, biliyordu bu kokuyu en az benim kadar. İşte bunu kaldıramıyordu içim. Yanı başımdaki adamla, aynı kokuda kaybolmayı yediremiyordum kendime.

'Kötü davranma sakın, dışarı çıktığını görünce ben geldim yanına.'

'Niye geliyorsun Seymen? Ulan nikahlı kadın lan! Karım lan benim! Niye bırakmıyorsun bu işin peşini!'

'Çok üzüldü sizi görünce. Kıyamadım.'

'Ne görmesi ne üzülmesi? Hikaye anlatma bana!'

'Maral gelince sarıldınız. Kalbini tutup izledi sizi.'

'Kıskanmıştır, benim onu kıskandığım gibi! Gelme yakınına!'

'Belki aşık olmuştur sana, benim ona olduğum gibi? Kalp ağrısını iyi bilirim, öyle acı çekti karşımda.'

'Son kez söylüyorum. Boşanma yok. Ayrılık yok. Bırakmayacağım onu. Uzak dur, tatsızlık çıkarma aramızda. Hıncımı ondan çıkarmamı istemiyorsan uzak dur.'

'Duramam, nasıl dururum? Tamam sen zarar verme ona, elimden geleni yaparım.'

Geri döndük eve. Anneme, biraz rahatsız olduğunu söyledim, gebelik duası çıkardı başıma bir de. Dikkat ediyordum elbette ama öyle bir kenetliyordu ki içine, bir kaç kez kaçırdığım olmuştu. Annemin duasının kabul olması an meselesiydi.

Anlatıp gülmelere, Maral'ın imalı bakışlarına daha fazla tahammül edemedim. Yan evde ağlayan dilberi düşündükçe oturduğum yerde rahatta edemedim. Maral'ın yukarı kata çıkalım fısıltılarını es geçtim ve döneceğimi söyleyip ayrıldım yanlarından. Kapıyı çaldım, bekletmeden açıldı ardına kadar. Göz göze geldik, çok ağlamıştı.