Bade | Ateş Parçası

K I R K İ K İ

Medya, Bade aşkımın elbisesi😍

Keyifli okumalar gece kuşları 💫

Yolda adımı seslenenler oldu, Seher yan evden çıkıp peşimden koştu, kapıyı açan annem ne oldu diye sorup durdu ama bende tepki verecek hal var mıydı? Biz biraz önce o evin içinde ne yaşadık soran var mıydı? Seher anlamıştı bir haltlar yediğimi, sormadan bekledi sadece. Ben odama girdiğimden beri elim kalbimde hızlı soluklarımı sakinleştirmeye çalıştım. Yok olamazdı, o sözleri söyleyen Fırat olamazdı.

'Ne sen hakettin tüm o sözleri, ne de ben doğruları söyledim..'

Ne demek istemişti şimdi bu? Defalarca kocanım demişti. Bir türlü kabul ettiremediğim sıfatı bu akşam kendi bağıra bağıra yüzüme söylemişti. Saatlerdir odanın içinde dönüp dururken aklıma gelen şeylere ihtimal bile vermek istemiyordum. Hayır Fırat benim gibi hissediyor olamazdı. Kahretsin, dillendiremiyordum bile, Fırat bana aşık veya seviyor nasıl diyebilirdim? Hoşlanıyor bile diyemezdim.. Fırat'ın bana duyduğu saf nefreti tatmışken bunca zaman.. Diyemezdim...

Ama bir tarafım kıpır kıpır olmuştu. Suratına bakmayacaksın diyen tarafıma karşı göbek atıyordu. Elim eve geldiğimden beri kalbimi tutmuş, yerinden çıkmaması için engel oluyordu. Eğer Fırat doğruları söylemediyse... Eğer söyledikleri doğru değilse, Fırat engel olamamıştı kendine.. Dediği gibi hakim olamamıştı duygularına, çoktan aşık olmuştu bana. Günlerdir duvarları üstüme üstüme gelen oda şimdi heyecandan dar geliyordu. Yanaklarım ısınmaya başlamıştı ve nefes almak çok zordu. Birde nefes darlığı çıkmıştı başıma. Fırat'ın yokluğu da varlığı da zarardı aslında bana. Kalbime zarardı. Gönlüme deva...

Otuz metre kare evde rahatım iyiydi de, doğup büyüdüğüm yer dar geliyordu şimdi bana. Boşuna üzülmüştüm günlerdir diyordum ama, yoktu ki bu defa beklemenin sonunda bir koca. Nasıl da bitirmişti sözleriyle beni, bizi, diye ağlamıştım ben günlerdir. Bittiğimize inanmıştım, bir daha olmayacağımızı kendime her gün tekrar etmiştim. Bugün görene kadar, ona söylediğim gibi toparlanamamıştım aslında, enkazdım. Anneme de söylememiştim ayrıldığımızı, söylemeyecektim. Böyle kötü hissettiğim bir dönemde birde onun yabancı gibi davranmasını kaldıramazdım.

Yaptığım plan geldi aklıma. Vazgeçer miydi bu aptal gönlüm gitmekten? Kanmış mı oluyordum şimdi ben Fırat'ın bu ucu açık itirafına? Nerede verdiğim sözler? Bir haftanın sabahlarına kadar cam kenarında dumana boğulan Bade'nin göz yaşları nerede? Koşa koşa ayna karşısına geçip gözlerimin içine bakıp sakinleşmeyi bekledim.

'Şhhh sakin... Plan cepte durcak.. Rol icabı Fırat'ın karısı olmaya devam. O Maral'ı bi görsün su koyverir kaptırma kızım.. Fırat'ın her yeri doğru olsa ne yazar? Maral var, Emine anne öğrenecek o var, Belgin abla var, Elvan abla desen var.. Engelimiz çok bizim, Fırat doğru diyo bizden olmaz.. Plana sadık kalıyon, yarın bu köyden gidiyon...'

Kendimi kendime getirdim, gözlerim dolsa da tüm doğruları bir çırpıda yüzüme söyleyi verdim. Son defa baktım kendime.. Şahaneydim. İzleri makyajla kapatsamda boynum fena haldeydi, bu yüzden saçlarımı açık bırakmak zorunda kaldım. Buklelerim çiçeklerin üstünde bulut gibi salınıyordu. Elbisemi götürmemiştim Fırat'ın evine, saçım makyajım hazır olduktan sonra burada giyinmiştim. Henüz beni görmemişti, görünce beğenip hayran olacağı kadar güzeldim. Tül dekolteden hafif görünen izler 'sen Fırat'ınsın' diye haykırıyordu. Kudurmuş gibi nasıl saldırmıştı üstüme.. O son söylediklerini hatırladıkça yanıyordum yeminle..

Fırat'tan vazgeçmek çok zor olacaktı. Dokunuşlarından, öpüşlerinden, kokusundan, nefesinden, teninden, gülüşünden, öfkesinden, bakışından... Ayrılmak zorunda olduğumuz gerçeği tekrar canımı yakıp gözlerimi doldururken buna izin vermek istemedim, hemen odadan dışarı attım kendimi. Evde ki misafirlerin beğeni dolu bakışlarının altında yüzlerine gülümseyerek annemleri buldum. Şimdi akşam olmuş bizi İpek'lere götürecek arabaları bekliyorduk.