HİÇ

Bir Gece Daha

Bir gece daha... Bir gece daha düşünmekten uyuyamıyorum. İlk zamanlarda bu , çok sinir bozucu bir hal alıyordu. Maalesef zamanla bu duruma alıştım. İnsanoğlu işte... Zamanla alışmak zorunda kalıyor bir şeylere.
Yine bütün duygularım birbirine girdi , itiraf etmeliyim. Minik , çok minik adımlar görüyorum bana doğru atılan. Lakin emin değilim. Bundan dolayı korkuyorum da. Tekrardan aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Bir insanı tanımak , elbette zaman alıyor. Lakin sen o insanın sadece sana göstermiş olduğu yanını biliyorsun. Olaylara nasıl tepki vereceğini tam kestiremiyorsun. Neler olup biteceğini tahmin bile edemiyorsun. İçinde hep bir korku , endişe var. Aynı zamanda da ritmi hızlanmış bir kalp. Haliyle , bir yerden sonra dayanamıyor yüreğin , bitkin düşüyor. Normalde korkmamam gerekiyormuş. Ve bunu da bana diyen kişiden korkuyorum. Evet. Tam olarak öyle. Beraber vakit geçirirken o bolca kahkaha atıyor , sürekli bir şeyler anlatma çabasında.. Fakat o sırada ben ; kalp atışımı bütün hücrelerimde , kulaklarımda hissettiğimden onu çoğu zaman duyamıyorum bile. Ben ki fotoğraflarda o gülen gözlerinin içine bakamazken karşımda oturuşunu gördükçe , benimle güldükçe nefesimin kesildiğini hissediyorum çoğu zaman. Bilemiyorum. Belki de yanlış bir yolda yürümeye başladım. Ama bu yol şimdilik o kadar güzel gidiyor ki.. Sonunu düşünmedim hiç. Hayal bile kurmadım. Çünkü ileriyi düşünürsem önümde olup bitenleri göremeyebilirdim. Onunla tanıştığımdan bu yana kendime bakıyorum da... Fazlasıyla büyük gelişmeler var hayattan öğrendiğim.

Kahkahası  , neşesi bol adam... Teşekkür ederim bana kattıkların için..

Sevgilerle.

27.12.2018   /       01.12