Susmak... Yapılacak , yapılabilecek en güzel erdemdir bence. Tabii anlayana. İnsanlar neden susar diye düşünelim biraz. Yaşadıkları olaylar , tahammül edemedikleri insanlar gibi birçok sebep insanı susmaya yöneltir. "Bir insan nasıl yaşadığı bir olaydan susmuş ki ?" deyip sakın sorgulamayın. Empati kurun. Susmaya mecburdur belki , bilemeyiz. Konuşamadıklarından ötürü de yargılamayın insanları. Herhangi bir şeyle uğraşmak istemezler , boş oturunca sürekli kurarlar. Kimseyle konuşmak istemezler ; lakin konuşacak , anlatacak çok şey vardır. Başlarsa susamaz , susarsa ağlar. İçinde bir karanlık böyle gider. Sakın ha , ağlamayı da güçsüzlükten sayayım demeyin. Ağlayan insan güçsüz olduğundan ağlamaz. Sustuğundan ağlar. Dayanamadığı için değil ; dayandıkça daha fazlasının geldiğinden ağlar. Bunların üstesinden gelemez mi ? Gelir elbet ; canı acıyarak , susarak. Susmuş bir insan eski haline döner mi bilinmez. Bu zamana kadar hiç hayata geri dönen birini görmedim. Tabii bu herhangi bir insanın eski haline dönemeyeceği anlamına gelmiyor ; dönerse bu başarıdır zaten. Şunu da unutmamak lazım ; kendisini susmaya iten olayları , o insanı hayatı boyunca unutmaz ve affetmez. Bir izi kalır mutlaka yüreğinde. Yarası kapanmaz. Kanlar sızar damla damla. Öyle işte....
Siz siz olun ; asla bir insanın susma sebebi olmayın der , başka bir şey demem moruk..
Hadi Eyvallah !
12.02.18 / 21:30
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇ
Teen FictionKoca bir "HİÇ" ten ibaret artık yaşadıklarım.. Düşündüğüm , hissettiğim her şeyi yazdığım denemelere saklıyorum. Artık sana dökmüyorum içimi..
