Güzel , yeni , umut dolu başlangıçlara...
Sen adam! Sen ki varlığını hissedip kalp atışımı bütün hücrelerimde hissettiren.. Bu , gerçekten nasıl bir bağlılık , nasıl bir sevgi bilemiyorum. Bi şey var sürekli beni sana çeken. Herhangi bir olay yaşadığımda ya da ne bileyim hayatımda ne olursa soluğu yanında alıyorum. Ve mutlu oluyorum , sayende..Varlığınla , sesinle , gülüşünle nasıl yapıyorsun bilmiyorum ama yaşama enerjimi arttırıyorsun. Üzgünken ya da sıkılmışken bile seninle mutlu olabiliyorum.
Sahi , insan küçük bir gülümsemeyle , kaçamak bir bakışla bile mutlu olabilirken neden çoğu zamanı üzgün ,stres dolu , suratı asık olarak geçiriyor ? Bir fotoğrafla mutlu olabiliyorum mesela ben. Bana özel bir şey de değil halbuki. Ortaya genel olarak atılmış bir fotoğraf. O fotoğraf öyle güzel mutlu ediyor ki.. Gerçi fotoğrafa bakamıyorum da, heyecandan , sanki... Sanki gözleri gözlerimdeymiş hissi veriyor. Bu.. Mutluluk verici evet ama ; gözlerinin içine bakacak cesaretim yok. Gözlerim kaçıyor. Bilemiyorum, belki de daha fazla bağlanmaktan korkuyorum. Gerçi daha ne kadar bağlanabilirsem. Saçmalıyorum ben yine , boşver. Ya da boş verme. Gör artık ne olur. Gerçi o sabahtan sonra gördüğünü umuyorum. Evet o güzel sabah.. Nasıl olduysa erkenden gelip koltuklarda beklediğim sabah. Saate baktıktan sonra sıkılıp eşyalarımı toparlayarak ayaklandığım sabah. Ben kalktıktan 1 dakika sonra asansörden çıkıp yanımdan geçerken o bana baktığın sabah. Mutluluktan ölmek üzere olduğum o sabah. Uzun uzun baktığın o sabah. Ah o sabah!! Mutluydum adam, gerçi hala da mutluyum.
Ve umudum daha da çok arttı , giderek artıyor diyebilirim. Umarım kafanda soru işaretleri oluşmaya başlamıştır. Kısa sürede o sabah karşılaştığımız yere , yanına , mutlu olduğum yere geleceğim. Bekle beni...
16/10/18 23.33
ВЫ ЧИТАЕТЕ
HİÇ
Подростковая литератураKoca bir "HİÇ" ten ibaret artık yaşadıklarım.. Düşündüğüm , hissettiğim her şeyi yazdığım denemelere saklıyorum. Artık sana dökmüyorum içimi..