Gülmek , kahkaha atmak , tebessüm etmek... İnsanların paylaştıkça mutlu olmalarını sağlar. Etrafa pozitif enerji yayar. Çevredekilerin üzerindeki negatifliği aza indirger.
Şöyle bir soru yönelteyim ; gülen her insan mutlu mudur ? Acılarından mı güler ?Sizce hangisi ?İlk olarak gülen her insanın arkasında gizlediği mutlaka bir yarası vardır.
Acılarından da güler aslında insan. Tabii biraz zaman alır. İlk zamanlar gülemez. Dünya'nın en komik olayı bile olsa gülemez. Aklında biri vardır , içindeki ses susmuyordur. Ve hatta etrafındakileri duymaz bile. Hayattan soyutlar kendini. Hayatı kulaklığından ve kendi iç sesinden ibarettir. Çoğu zaman kulaklığın ucunda çalan şarkıyı bile duymayan bir insanın gülmesini beklemek... En saçma beklenti budur bence. Hayattan kopmak üzere olan bir insan ne olur da güler ki ? Birkaç istisnai durum olur elbet. Mutlu olduğunuz bir an olur. Lakin en mutlu olduğunuz o anda bile gözleriniz nedensizce bir boşluğa dalar , kalp atışınız değişir , gözleriniz dolar. Bir şeyler eksik ve bunu düzeltemiyorsunuz.Size söylediği o kelime geliyor aklınıza "Mecburum." İç burkan bir çaresizlikten başka bir şey değil bu. Kavuşamayacağını bile bile sevmek ; asıl aşkın tanımı bu cümlede yatıyor. Belki de aşk ; kavuşamamak , uzak kalmaktı. Bilemeyiz. Kendi düşüncelerime göre evet gerçek aşk bu. Bildiğim ve kabullenemediğim yanı ise; kavuşamayacak olmamız.
Gülmeyi özler mi insan ? Gülmeyi özledim be ciğerim. Sebepsizce kahkaha atıp mutlu olmayı özledim... Öyle bir şey işte.
13.02.2018 / 18:47
YOU ARE READING
HİÇ
Teen FictionKoca bir "HİÇ" ten ibaret artık yaşadıklarım.. Düşündüğüm , hissettiğim her şeyi yazdığım denemelere saklıyorum. Artık sana dökmüyorum içimi..
