HİÇ

Sevgilim

Sevgilim... Yine buradayım işte, geldim -tekrar-.Sana sustuklarım için buradayım.

Size başımdan geçen komik , bir o kadar da tuhaf bir anımı anlatmak istiyorum : 

-Bir gün ayağım kaydı düştüm -onun yanında-. Hızlı bir şekilde toparlandım ve oradan kayboldum. Acı ve ağrıdan kıvranıyordum ; ellerim titriyordu. Parmağımın çıkmış olma olasılığı vardı , korkuyordum ve canım yanıyordu. O gün kayboldum ortalardan, kimse ulaşamadı bana. Eve parmaklarımı sıkıca sardığım elimi , göğsümden ayırmadığım o acı ağrıyla gittim. O akşam öğrendim ki ben gittikten sonra etrafta dolaşmış, gözleriyle beni aramış . Ertesi gün  ise soluğu kapıda almış. Her ne kadar bana çaktırmamaya çalışsa da elime bakıyordu işte.  Elimdeki sargıyı gördüğündeki yüz ifadesi tuhaftı. Sonuçta bir tek o kendini yaralayacak diye bir kural yoktu. Ağrıdan kıvranıyordum ; lakin yapabileceğim pek bir şey yoktu. Biçare halde eve döndüm. Hava gibi , içim de kararmıştı ; içimde bir sıkıntı vardı. Kendimi balkona atmak için can atıyordum ; tıpkı küçük çocuklar gibi. Büyük bir heyecanla kupalarımın arasından birini seçtim ve o acı -her zaman içmediklerimden- kahvelerimden birini yaptım. Üzerime -üşümemek adına- kalın şallarımdan birini ve kulaklığımı aldım. Kupayı mermerin üzerine bıraktıktan sonra telefonumu aldım elime  , dinlemekten vazgeçemediğim şarkılardan birini -Çağan Şengül ft. Yasir Miy Seni Kaybettim- açtım. Sıcak ve acı kahvemden ilk yudumu aldıktan sonra sokağa bakmaya başladım. Evet, gözlerim onu arıyordu işte. Sokakta kimse yoktu. Bir an sanki onu görmüş gibi oldum. Oradan bana bakıyordu sanki. Gözlerim doldu, çaresizce -küstüğüm- gökyüzüne baktım. Şarkı gözyaşlarıma eşlik ediyordu :

-YOLLAR VAR'Kİ GÖZLE BENİMLE/ YÜREĞİN BOŞ ELLERİMDE/  AH BU KALBİM SENİN ELİNDE/ AMA BENDE YÜREĞİN YOK.

Sonra ağrıyan elime bakarken kazağımla şalıma takıldı gözüm. Üzerimdeki kazağı ilk tanıştığımız gün giyinmiştim. Ve şala gelince... Ayrıldığımız gün o şal vardı üstümde ; son el ele tutuştuğumuz günden bu yana hiç kullanmadığım , cesaret edemediğim o şal vardı... Sahi n'asıl denk gelmişti böyle ? Gözyaşlarım dudaklarımı öpüyordu. Yaralı elimi diğer elimin avucuna bıraktım. Anılarımızın hepsi tek tek gözyaşlarımla dökülüyordu içimden. Halbuki zor sığdırmıştım içime, tekrar toplaması zaman alacaktı. Başlangıç ve bitiş... İkisi de üzerimdeydi , acıtıyordu ; normaldi. Acı kahvemden bir yudum daha aldım. Kulaklığın ucundaki şarkıyı duyamıyordum artık. Avucumun içindeki ağrıyan elimi -acıdan olsa- sıkmışım ; ağrıyla  irkildim. Tekrar gökyüzüne baktım içimden ; onun kadar acıtmıyor ,diye geçirdim. Gözyaşlarımı ardımda bırakıp hastaneye gittim, gitmek zorundaydım. Üzerimi değiştirmedim. O gece öyle yattım. Kazağı ve şalı bir yere sakladım. Tekrar aynı şeyi yaşamak istemiyordum. Ve o ilk gün ağzımdan dökülen kelimeler tekrarlandı :

Seviyordu be abi....

17.04.2018                  /          19:30

Denemede geçen şarkı yukarıda yer almaktadır..