Sevmek , düşünmek, özlemek, hissetmek... Bilmek.. İçinde bir yerlerde olduğunu bilmek. Fazla güzel. Düşünmek, düşünürken hayallere dalmak, daldıkça suratında belirginleşen o gülümseme.. Fotoğraflarına baktığında içindeki o özlemin artması ve sonrası derin bir iç çekiş... Ama bir o kadar da beslenmiş, beslenen ve beslenecek umut...
Vazgeçmeyi asla düşünmeden, parmak ucu kadar ilerlenen minicik adımlar da olsa, ileriye doğru devam ediyorum. Gerçi, nasıl vazgeçebilirim ki ? Böyle güzel gülen, ses tonu , bakışı , hareketleri beni benden alırken, onu gördüğümde kalp atışımın bütün vücuduma yayılıp nefesimi kesmesi... Biliyorum , iyi değilim. Ama iyi olacağıma o kadar eminim ki. Adeta yaşam enerjisi veriyor bana. İçimin acıdığı, canımın yandığı, gözlerimin dolup taştığı zamanlarda , nasıl oluyor da aniden karşıma çıkıp ; bütün derdi tasayı unutturuyorsun ? Gerçi , varlığımdan haberinin bile olmadığını düşünüyorum.
Olsun, bir gün gözlerinin içine bakıp gülümserken elini sıktığım, kalbimin ağzımdan çıkacakmış gibi hissedip nefesimin kesileceği, elini bırakmak istemesem de bıraktığım da olacak.. O günden sonra belki de hayatında yer almaya başlayacağım. Hayali bile içimi ısıtıyorken gerçeğini yaşadığımda , yaşadığımızda neler olur bilemiyorum. Seviyorum seni adam ; seviyorum, özlüyorum, hissetmeye çalışıyorum, düşünüyorum.
Aniden yanımdan geçip nefesimi kestiğin, boğazımın kuruduğu o anlardan bahsediyorum. Aşırı mutlu olup günümün tamamını üzülmeden, gülümseyerek geçirdiğim günlerden. Adeta etrafa neşe saçıyorum. Ah bir bilsen neler yaptığını bana...
Ama nasıl yavaş yavaş ilerleme kaydediyorsam, nasıl her şeyin bir zamanı varsa, bunun da zamanı gelecek. Nasıl senin varlığını hissettiğimde karşıma dikiliyorsan, tanışacağımız günün de yakında olduğunu hissediyorum.
Sevdiğim adama...
09.10.18 / 20.23
YOU ARE READING
HİÇ
Teen FictionKoca bir "HİÇ" ten ibaret artık yaşadıklarım.. Düşündüğüm , hissettiğim her şeyi yazdığım denemelere saklıyorum. Artık sana dökmüyorum içimi..
