Ah o minik gülümseme... İçimi yakıp bitiren, gözlerinin gözlerime değdiği o an kalp atış hızımın arş-ı alaya yükseldiği zaman, göz bebeklerimin kocaman olup sana aşkla baktığım vakitler.. İnan bana hiçbir anımızı unutamıyorum. Hepsi kalbimde , hatırladıkça yüzümde oluşan acı gülümseme, gözümden düşen bir damlanın acı kahveme karıştığı zaman... İnan kendimi, seni çok sorguluyorum, lakin hiçbirinden haberin yok. Ben sorgulamaktan yorulmuş, bitmiş bir halde olsam da sen... Sen hiçbir zaman bıkmadın beni delirtmekten. Aksine bundan zevk aldığını bile düşünür hale geldim sevgili. Üzgünüm. Yaptıkların artık canımı acıtmayı bırak, kalbimi parçalara böldü, yaralarıma önce tuz bastı sonra cayır cayır yaktı. Kül oldum. Başka çaremin olmadığını düşündüm çoğu zaman. Sana ihtiyacım olduğu zamanlar yanımda yoktun evet. Ama hayatıma aniden yaptığın girişler dengemi allak bullak ediyor sevgili. Sayende sağımı solumu bilemez oldum. Düz yolda yamuk yürür hale geldim. Şimdi sen söyle sevgili ; yaptığın şeyler güzel mi ? Canımı yakman sahi zevkli miydi ? Fazla bir şey istemiyorum aslında
YAŞATTIĞINI YAŞA o bana yeter...
Temmuz 19 , 2018 / 19.20
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇ
Teen FictionKoca bir "HİÇ" ten ibaret artık yaşadıklarım.. Düşündüğüm , hissettiğim her şeyi yazdığım denemelere saklıyorum. Artık sana dökmüyorum içimi..
