HİÇ

Vazgeçmeyeceğim

Kağıt kalemi elime alıp ardından kulaklıkla ruhuma dokunan fonları dinlerken, kendimi derin düşüncelere dalmış şekilde bulmayı özledim. 
Bu olayı uzun zamandır yaşamadığımı fark ettim. Bu, beni biraz da olsa üzdü. Çünkü ; kendimi bulduğum , kalbimin sesini dinleyip ona göre hareket ettiğim vakitleri yaşamadan hayata devam etmek , oldukça yorucu. Zamanımı bunları yapmadan geçirdiğim anlarda durup kendime dediğim şey : 

" Bu, ben değilim ; yaşama tarzım kesinlikle bu değil." oldu. Sahiden de öyleydi , ben değildim o. Ben , fon müzikleri dinlerken camdan dışarı kafamı uzatıp , soğuğun yüzüme çarptığını hissederek , gözlerimi kapatıp derin bir nefes alıp verdikten sonra ; içimdekileri döküp toplamaya çalışan , hayattan yorulduğu zamanlarda bir köşeye çekilip derdini gülerek ve aynı zamanda da ağlayarak geçiren , sakin ve bir o kadar da sinirli , umudunu hiçbir zaman yitirmeyen biriydim. 

Hayallerimden bu ana kadar hiç vazgeçmedim. Vazgeçmeyi bir an olsun düşünmedim bile. Sürekli peşinden koştum ve adım adım da olsa mutluluğu tadabilmeyi öğrendim.

VAZGEÇMEYECEĞİM..

23.11.18 / 14.48

Unutma bunu Bay H. 
Kendi kendime olmaz diyip üzülsem de ;
Sana olan sevgim bitmeyecek.
Ve ; senden vazgeçmeyeceğim.. 
Sevgiler. - Canın.