HİÇ

Seviyordu Be Abi

Zamanın belirsiz bir anında , herhangi bir kişi "Dur ne yapıyorsun ?" bile diyemeden hayatınıza giriverir. Önceleri o kişiyi hayatınıza almak istemezsiniz. Kendinize sorular sormaya başlarsınız. 

Zamana bırakmaya karar verirsiniz. Zamanla o kişi hayatınıza girmeye başlar. Sizinle bir şeyler paylaşır , sizi mutlu eder. O kadar iyi gelmeye başlar ki o insan ; artık olaylara karşı dik durmaya başlarsınız. Kafanıza hiçbir şeyi takmazsınız. Ve yavaştan da olsa o insana alışmaya başlamışsınızdır. Aynı şey karşı taraf için de geçerli. O insan da size alışmaya başlar. Zaman geçer, konuşmalar devam eder. Artık zamanı gelmiştir bir olmanın... Hiçbir şeyden korkunuz yoktur. Mutlusunuzdur. Ve zaman geçer. Belirsiz bir sebepten ya da o kişinin artık sizinle bir şeyler paylaşmak istememesiyle yollarınız ayrılır. Birbirinizden bağımsız olsanız da kalbinizin, ruhunuzun hala onun yanında olduğunu bilirsiniz. O kişi için de geçerlidir bu durum. Her ne kadar siz bilmeseniz de... 

Toparlanmanızın zaman alacağını bilirsiniz. "Tamam unuttum" dediğiniz anda kalbiniz sıkışır , ya da karşınıza herhangi bir işaret çıkar. Tamamen dağılmışsınızdır artık. Bir evin içerisindeyken deprem olmuş gibi ; üzerinizdeki tuğlaları kenara atıp ayağa kalkmaya her çalıştığınızda üzerinize bir tuğla daha düşer. Bu uzun süreç devam eder. Tamamen üzerinizdeki tuğlalardan kurtulduğunuz anda ruhen, bedenen hafiflemiş olursunuz. Kafanıza taktığınız şeyler normal olaylardır.

Zamanın yine belirsiz bir anında o kişi pişmandır yaptıklarından.. Özürler diler , geriye dönüş yapmak ister. Sizin tam unuttuğunuz anda o kişiye "Dank !" eder. Lakin o kişi bilmiyor ki ; 
"AYNI NEHİRDE İKİ KERE YIKANMAZ..!"  

Bir ayrılık sonu.. Seviyordu be abi , deyişimi hatırlıyorum... ♥