HİÇ

Renk Katmaya...

Ne zaman elime kağıt kalem alıp herhangi bir şey yazmaya niyetlensem , kalemimden çıkan kelimeler seni anlatıyor. Bu garip olaya hala anlam verebilmiş değilim ama en yakın zamanda çözeceğim, şüphen olmasın.

Her neyse konumuz bu değil konu dağıtmayı sevmem pek.

Sanırım birçok şeye veda vakti geldi :

- Yazlığa , denize , güneşe , ince kıyafetlere ve Selimpaşa'daki yüreği güzel insanlara...

Dert ettiğim şey kıyafet değil , asla.

Lakin kendi becerilerimle o kişinin hakkında elde ettiğim bilgiler, ne bileyim yeterli gelmiyor bana. Kendim onu gizliden arayıp bulmaktansa , onun gözlerimin içine bakıp, kendini anlatması çok daha hoşuma gider. Böyle konuştuğuma bakmayın. Tanımıyoruz birbirimizi. Sadece bir "İyi bayramlar" ve bir de "İyi akşamlar " geçti dudaklarımızdan. Hikayesini merak etmiyor değilim. Ama gülüşü aşırı güzel , bu da zamanında acı çekmiş demek oluyor sanırım. Galiba bir hastalığı var lakin ölümcül değil. Etrafındaki insanlara göre biraz değişik. Saçları , kaşları, kılları ve hatta kirpikleri yok. Onun sadece güzel ve umut dolu bakan gözleri ve insanın içini ısıtan bir gülümsemesi var. Yaşama sevincinizi kaybettiyseniz , kesinlikle yanına gitmelisiniz. O ; sizi dikkatle dinler, ciddi ve sert değildir. Sizi dinlerken gülümsemesini asla eksik etmez. Gözleri... Öyle güzel bakar ki size , heyecanlanır ve ne diyeceğinizi unutuverirsiniz. Uzaktan izliyorum da... Hayatında eksik bir şey var gibi. Saç veya kıl değil. Sanki mutluluğunu daha da arttırıp bu mutluluğa ortak olması gereken biri lazım gibi. Bilirsiniz insanlar dışarıya karşı mutluyMUŞ gibi gözükür, içi yanarken ; ve bilirim onun da içinin yandığı zamanlar olduğunu... Sana iyi gelmek istiyorum. Gülüşüne yeni bir renk katmak , gözlerinde kendimi görmek...

Seviyorum güzel yüreğini adam...

Eylül 14 , 2018