Flight Of The Stars

15) Planlara Uyamamak

Bölüm parçası: One Direction- You & I

İYİ OKUMALAR! ❤️

**Zayn'in Ağzından**

Gittiğim zamanlarda onu çok özlüyordum.

Hayatıma gireli aylar olmuştu ama sanki hep benle, benimle yaşıyor gibi, her anımı onunla yaşamış gibiydim. Belki saçmaydı düşündüklerim ancak  gözlerine baktığımda yaşadığım duyguları tarif edemiyordum.

Kate'i ilk gördüğüm günden beri böyleydi. İlk görüşte aşka inanmam diyenlerdendim. Yanıldım.

Şimdi ilk gördüğüm anda kalbimi deli gibi attıran kızla beraberdim ve tarifsiz şekilde mutluydum.

"Abla nasılım?" dediğimde ablam oflayarak başını önündeki dergiden kaldırıp beni inceledi.

Bakışları beğeniyle dolmuştu. "Bu sefer oldu Zayn, ben bunlara tam not veriyorum!"

Gömleğimin düğmelerini gerginlikle kontrol ettim. "Abla acaba yeşil kareli gömleğimi mi giyseydim?"

Ablam başını hayır diye salladı. "Bence kırmızı güzel Zayn." Ablamın cümleleri gerginliğimi azaltmıyor bilakis daha da artırıyordu. Bakışlarımı gözlerine sabitleyip ciddi olup olmadığını anlamaya çalıştım. Ablamsa sıkılıp söylenmeye başladı. "Zayn! Gider misin artık? Dergimi okuyacağım!" diye bağırdıktan sonra kucağındaki dergisine döndü ve sayfalara bakmaya başladı. "Kırmızı dedim sana Zayn, yoksa sen bilirsin." Diye ekledikten sonra benle bağlantısını kesti, oturuş şeklini değiştirip koltukta bağdaş kurdu ve dergiyle yüzünü kapattı.

Harikaydı; artık tek başına karar vermek zorundaydım.

Arkamı dönüp odama gidecek yolu takip etmek üzereyken küçük kardeşim koşarak üzerime atladı. "Abi! Beni parka götürür müsün?" ellerinin çikolatalı olduğunu fark ettiğimde çok geçti. Safaa akşam giyeceğim kırmızı gömleğimde kocaman çikolatalı bir el izi bırakmıştı. Telaşla geri çekildiğimde kardeşim mızmızlanmaya başladı. "Sen de işim var diyeceksin!" dedi ve arkasını dönerek koşmaya başladı.

Ben 'dur' diyemeden mutfağın kapısından girip anneme olayı anlatmaya başladı. "Anne, abim beni parka götürmüyor, ablam dergi okuyor. Waliyha benimle hiç ilgilenmiyor."

Annemse hemen cevap verdi. "Ablalarına isimleriyle hitap etmemen gerektiğini söylememiş miydim Safaa?"

Küçük kardeşim hemen savunmaya geçti. "Ama o da beni çok sinirlendiriyor."

"Safaa, bu yaptığın ayıbı örtmez. Bu ilk sefer de değil." Annem elinden bir şeyleri bıraktığı için minik bir takırtı duymuştum. "Akşam yaptığını babana anlatmam gerekecek." Dediğinde Safaa koşarak mutfağı terk etmişti.

Büyük ihtimalle kendisini odaya kapatacak ve annemden cezasını kaldırmasını, babama söylememesini isteyecekti. Annem de ablandan özür dilersen diyecekti ve her zamanki gibi Waliyha affederse konu babama gitmeyecekti. Waliyha son saniyeye kadar Safaa için bir karar vermeyecek, babamın gelmesine dakikalar kala ise Safaa ağlamaya başlayacak, sonunda konu uzamasın diye annemin ve ablamın araya girmesiyle kapanacaktı. Safaa ise kırmızı bir suratla babamın kucağına koşacak babam da 'benim huysuz kızım' diyerek yine niye mızıklandığını anneme soracaktı.

İşte bizim evin hali böyleydi. Ancak bugün ritüeli değiştirme kararı almıştım. Lekeli gömleğimle mutfağa doğru ilerledim. İçeriye girdiğimde annem ocağın başındaydı. Ona doğru minik adımlarla ilerlerken konuşmaya başladım. "Annecim, bugün hava çok güzel. Eğer Safaa ablasından özür dilerse onu parka götürebilir miyim?"