Flight Of The Stars

1)Karşılaşma

MERHABALAR :)

Bu hikayeyi okumaya başlayan kişi öncelikle bilmeni isterim ki bu hikaye 2014 yılında yazılmaya başlandı. Pek çok değişikliğe uğradı. Bir şeyleri yarım bırakmayı asla sevmediğim için bugün ona hâlâ bölümler yazmaya devam ediyorum.
Bu hikayenin kısaca hikayesi böyledir. Umarım satırlarında kendinize dair bir şeyler bulabilirsiniz.

✉️📢🎈✨
Bana ulaşmak isterseniz güncel hesaplarım şöyle:
Tw: ashlukewin
Ig: ashlukewin

✨✨✨

Diğer hikayelerime de göz atarsanız beni çok mutlu edersiniz.

İyi okumalar diliyorum ❤️

✨✨✨

** Kate'in Ağzından**

Mis gibi kokuların geldiği kapıdan girdiğimde karşımdaki tanıdık sima gülümsememe neden olmuştu. Harry'nin annesi Anne, elinde bir tabak ile fırından çıkardıklarını kahvaltı için tepsiden alıyordu. Beni görünce gülümsedi. Gözleri ışıl ışıl parlıyordu. Önündeki önlük de mutfağıyla tam uyumluydu, kahverengi. Anne, çok düzenli biriydi. Ancak oğlunun dağınıklığının kime çektiğini gerçekten açıklayamıyorduk. Harry bu dünyada görebileceğiniz en dağınık insanlardandı. Ciddiyim, evi bir saat içinde darmadağın etme potansiyeli vardı. O, benim senelerdir en iyi arkadaşım ve hiç değişmedi, yani dağınıklığı...

Anne, elindeki tabağı bıraktı. "Kate, günaydın. Şanslıymışsın. Fırından yeni çıktılar."

"Günaydın. Zahmet etmeyin. Kahvaltımı ettim." diyerek ona iyice yaklaştım. "Ancak yardım edeceğim bir şey olursa severek yardım ederim."

Anne, eliyle üst katı işaret etti. "Benim için bir iyilik yapmak istersen Harry'yi uyandır." Başını bezgince salladı. "Tam beş kez seslendim ama uyanmaya niyeti yok gibi."

Gülümsedim ve başımı tamam anlamında salladım. Bunu gören Anne, kendi işine geri döndü. Arkamı dönüp kahverenginin daha koyu bir tonuyla baş başa merdivenlerden çıkmaya başladım.

Üst kata çıktığımda karşımda üç tane kapı vardı ve hemen bildiğim kapıdan paldır küldür girdim ve bağırmaya başladım:

"Harry! Harry! Uyan!" Ranzasına kadar yaklaşmıştım ve Harry kıpırdamıyordu bile. Bu sefer ranzanın yanındaki koltuğa çıktım, Harry'nin sarıldığı yastığı alıp bağırmaya başladım: "Harry! Harry! Uyan artık. Öğlen oldu." Sadece arkasını dönmüştü, uyanmaya hiç niyeti yok gibiydi. Siz de onun kadar içseydiniz sabah uyanamazdınız.

Ama vazgeçmeyecektim. Parmak ucumda durarak ranzaya daha da yaklaştım ve bu sefer hem sarstım hem de bağırdım. "Harry! Uyan artık!"

İşe yaramıştı!

Harry birden doğrulduğu için küçük bir denge problemi yaşamıştım, gürültülü bir şekilde ve iyi ki koltuğa düşmüştüm.

Bunu gören Harry uykulu bir kahkaha patlatmıştı. Ayrıca Anne, gürültü yüzünden hızla üst kata çıkmıştı.

Herkes ilk şoku atlattığında, Harry ranzadan indi ve beni düştüğüm yerden kaldırdı. Ama hala gülüyordu.

Ona bir şaplak attım. "Harry! Senin yüzünden ölüyordum!" beni ciddiye aldığı yoktu.

"Sana da günaydın Kate. Harika bir uyandırma servisisin." diyerek gülmesine devam etti.

Annesi de gülmeye başlamıştı durumu anlayıp. En sonunda dayanamayıp bir kahkaha patlatmıştım.