Twenty Two

854 14 0
                                    


"Nakakainis talaga! Kung ako lang ang masusunod ay baka pinahirapan ko na iyon!" iritadong iritado na sabi ni Thirdy.

Sa sobrang inis nya ay mukhang kaya nyang butasin ang bola na kanina nya pa hinahagis. Nasa harap namin sya ngayon at halatang aburido pa.

Kung ako din naman ay maiinis din ako. Meron daw kasi siyang teammates before na lagi syang pinapahiya nung highschool pa lang sya. Dahil nga ungkatan ng nangyari noon ay pati ang nakakabad trip na memories noon ay nabalik.

Mukha ngang naging mahirap ang kalagayan nya before. Lalo na araw araw mo pang kasama ang teammate mo na iyon. Buti nalang ako ay ayos kaming lahat.

Mahalaga kasi na bago ka pumasok sa isang bagay ay dapat pag aralan mo muna ang mga makakasama mo. Tsaka dapat mag observe ka muna para naman maging maayos ang lahat.

"Tuloy na kayo ni Tyler mamaya?" tanong ni Ate Bea.

Tumango ako sakanya.

Tutal naman ay free ako ngayong araw at wala masyadong gagawin kaya ngayon ang araw na pinili ko. Mabuti nalang ay free din si Tyler ngayon.

"So may chance sya sayo?" tanong ni Kuya Thirdy.

"Shhh! Wag ka nga masyado maingay, Kuya Thirds, baka may makarinig sayo." sabi ko.

"Eh ano naman?"

"I'm not gonna tell something that I am not sure off." sabi ko.

"It's been five months. Tapos na ang three month rule, so pwede na." sabi ni Deanna.

"I know. But I don't want to rush things. I want to take it slow and lowkey."

Naghiyawan naman sila.

"So, meron ngang chance? Ano? Sagot!" tumawa naman sila sa sinabi ni Ate Maddie.

Dahan dahan akong tumango.

Mas lalo silang nag welga sa nakita nila mula sa akin. Na para bang isang musika ang narinig nila. Nagsisigawan sila na parang mga tanga at sumasayaw sayaw pa.

Napangiti naman ako dahil sa kinikilos nila. I know they just want me to be happy. Ofcourse I want to be happy too. At sana sa tamang tao na. 

Kung papayagan at hahayaan ko ang sarili ko sa agos lahat ng 'to. I want to make sure that It's true. I want to make sure that everything is okay. Ayaw kong pumasok sa bagay na hindi ako sigurado.

Well now, I am not sure yet.

But I want to take a risk. Maraming mang mawala, atlis pinili ko ang sinasabi ng puso ko. At sana talaga tama na ang ginagawa ko. At sana wala akong pag sisihan.

Lagi kung nakikita si Rivero na masaya na sa piling ng iba. Sabi ko sa sarili ko noon, sana kaya ko ding gawin yon kung merong pagkakataon. Syempre ayaw kong agad agad ay gawin ang mga bagay na ginagawa ni Rivero ngayon kasi ayaw kong magpa dalos dalos, kaya dinadahandahan ko muna.

Siguro ngayon, pwede na. Pwede na akong maging masaya sa tamang tao. 

"Tara na?" yaya sakin ni Tyler.

Tapos na ang training namin ngayong araw. Tapos na rin akong ayusin ang sarili ko. Nakaligo at nakapagbihis naman na ako ng maayos.

Naka big size hoodie ako ngayon at shorts na rin. Habang ang bag ko na pinaglalagyan ng gamit ko ay nakasabit sa shoulder ko.

Kinuha ni Tyler ang bag ko dahil nakita nya atang nabibigatan na ako. Ayaw ko pa sanang ibigay pero nagpumilit sya na sya nalang ang mag bubuhat. Nagpasalamat ako sakanya, ngumiti naman sya sa akin. 

You Are The ReasonTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon