KEŞFEDİLMEMİŞ (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 32- KAVUŞMA

  Sabaha karşı Maya gözlerini açtı, bir an hiçbir şey hatırlamadan boş bir şekilde etrafa bakındı. Yeliz Hanım'ın salonundaydı, Ece ile Seren karşısındaki koltukta uyuyakalmıştı. Cenk'in yan odadan horlama sesi duyuluyordu. Maya ardından tüm olanları hatırladı, elini kalbine götürdü çünkü orada derin bir sızı olmuştu. Şu an Tuna hastanede olmalıydı, yoksa herkes bu şekilde uyumazdı. Sessiz bir şekilde kalkıp, çantasını aradı. Gece kızlar belli ki üzerini değişmişlerdi, kıyafetini koydukları çantada hırkası vardı. Onu bulup üzerine geçirdi, adımlarının üzerine basarak ilerleyip ayakkabısını buldu. Aynı sessizlikle onları giyip, kapıya ilerledi ve olabildiğince yavaş hareket ederek kapıyı açıp kendini yeni uyanan günün içine attı. Hızlı yürüyordu, tek istediği biran önce Tuna'nın yanına gitmekti. Etrafına bakıp bir araba aramaya başladı.

Sabaha karşı, doktor ameliyattan çıkıp endişe ile onu bekleyen ailenin yanına yaklaştı. Herkes aniden doktorun başına toplanıp, heyecan ile açıklama yapmasını beklemeye başladılar. Doktorun sesi yorgun çıkıyordu.

''Uzun bir ameliyattı, hastanın iç kanaması ve sol kolunda birden fazla kırık mevcuttu. Şu an için her şey kontrol altında, uyanmasını beklerken farklı bir durumun yaşanmaması için yoğun bakımda kalacak.''

Doktorun açıklaması ile herkes derin bir nefes almıştı, doktor gittikten sonra Mehmet ile Arslan Bey detaylı konuşmak için ardından gittiler. Lütfiye Hanım'ın gücü kalmamıştı ayakta duramıyordu, Esma koluna girip oturabileceği bir yere onu götürdü. Doktoru arkada dinleyen Bulut Hoca ile Erdem Hoca çıkışa doğru yürümeye başladılar. Erdem Hoca, başını ovalayarak konuşmaya başladı.

''İyi olmasına sevindim, kötü bir kazaydı çünkü. Arabadan atlamış olması şansı olmuş yoksa o arabadan sağ çıkamazdı.''

Bulut Hoca başıyla Erdem Hoca'nın sözlerini onayladı, bu sırada aklına bir şey gelmiş gibi aniden durdu.

''Yıldız teyze, nasıl unuttum. Gece Maya'ya ulaşamamış, bu sabah gelecekti. Havaalanına gidelim Erdem, Maya'yı görmeden biz bu olayları ona anlatalım.'' Bulut Hoca'yı onaylayan Erdem Hoca hızlı şekilde onunla yürümeye başladı.

**

Tuna'nın yürek ferahlatan haberinden sonra herkese bir ferahlık gelmişti ama hala uyanmamış olması beklemenin sabır zorlayan o acı hissini tattırıyordu. Mehmet çocuklar evde tek olduğu için Esma'yı Ökkeş ile eve yollamıştı. Ökkeş'i tembihleyip konaktan ayrılmamasını söylemişti. Tüm gece uyku bilmeden ayakta bekleyen Arslan Bey ile Lütfiye Hanım arkada bir köşede birbirlerinin omuzlarında uyuya kalmışlardı. Mehmet bu görüntüyü izlerken duvarın köşesinden çıkan Maya'yı gördü. Endişe ile etrafına bakıyordu, saçları dağılmış gözleri ağlamaktan şişmişti. Onu bu halde gören Mehmet yüreğinin ne kadar yanmış olduğunu anladı. Maya onu görünce koşarak yanına geldi, nefes nefese konuşmaya başladı.

''İ-iyi mi? Nerde şimdi? Lütfen yanına gitmek istiyorum!'' Mehmet onun bu çırpınışını görünce acı ile gülümsedi, kardeşinin sevgisi karşılıksız değildi.

''Şu an durumu normal Maya, ameliyat çok uzun sürdü. Yoğun bakımda uyanmasını bekliyoruz, onun yanına girebilir misin bilmiyorum. Gel gidip öğrenelim, Tuna seni yanında hissedince belki daha çabuk uyanır.'' Ardından Maya ile birlikte bilgi almaya gittiler. Hemşire özel bir kıyafetle Maya'nın Tuna'nın yanına girmesine izin verdi ama fazla uzun kalmamak şartıyla. Şu an Maya'dan mutlusu yoktu.

Yavaşça açılan kapıdan adım atmak için bir an tereddüt etti, Maya. Orada olduğunu biliyordu, varlığını hissediyordu ama neden bu kadar heyecanlanıyordu? Bir adım attı ama ikinci adımı atacağı sırada sert bir el kolundan tuttu.