𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 37

De volgende dag werdt Isis wakker in huize Eiting. Ze strekte zich uit en zag dat ze gevaarlijk dichtbij Carel was met haar arm. Hij lag nog rustig te slapen. Of hij deed alsof, dat kon ook. Isis kon het nog niet bevatten dat Carel zijn ouders hen een weekje Californië hadden gegeven. En zij hoefde helemaal niks te betalen.

Isis voelde zich wel een beetje schuldig. Ze moest snel iets terug doen voor de familie waarbij zij niet hoefden te betalen. Isis besloot zich om te kleden en trok een simpel outfit aan. Een comfortable trui met een skinny jeans.

Isis liet Carel slapen en liep naar de badkamer. Ze deed vervolgens haar ochtend routine. Toen ze klaar was liep ze naar beneden en zag dat iedereen al wakker was. Het was dan ook half elf. "Goeiemorgen meid, lekker geslapen?" vroeg Froukje aan haar.

Isis knikte. "Ik had het niet verwacht maar ik heb goed geslapen." Froukje glimlachtte. "Mooizo, ik heb afgebakken broodjes voor jullie over gehouden. Ze zijn nog warm." net op dat moment kwam Carel de keuken in. In tegenstelling tot Isis, was Carel nog niet aangekleed.

Hij droeg een trainingsbroek en een wit shirt van Nike. Carel zijn haar zat nog door de war van vannacht. Oftewel: Isis had geen verkeerd uitzicht. "Ik ga even naar het winkel centrum. Hein is met wat jeugd vrienden op stap vandaag. Jullie redden je wel toch?" onderbrak Froukje de stilte.

De twee knikten snel. "Tuurlijk mam. Het huis staat niet in de fik als je terug komt." graptte Carel. Het was mooi om te zien hoe goed de band was tussen Carel en zijn familie. Froukje rolde met haar ogen en moest lachen. Isis en Carel namen afscheid van haar en toen gingen ze ontbijten.

"Zullen we een eindje wandelen vanmiddag?" vroeg Carel. "Ja leuk, met Frenkie en Amber?" vroeg Isis. "Nou..., eigenlijk wilde ik alleen met jou." Carel bloosde. "Schattig." grijnsde Isis en hij keek haar quasi boos aan. "Niks schattig." gromde hij. Carel kon hier niet tegen en dat wist ze.

"Maar is goed proffesor, we gaan een eindje wandelen." Carel schoot in de lach. "Hoe weet je dat nou weer dat dat mijn bijnaam is in het team." Isis gniffelde. "Frenk en Mats." Carel zuchtte. "Ik had het kunnen weten."

-

Hand in hand liepen Carel en Isis door het Amsterdamse Bos. Het was er redelijk druk maar ook weer niet overdreven. Er lieten mensen hun hond uit, hier en daar een paar verliefde stelletjes en wat hang jongeren. De zon scheen tussen de wolken door en het was wind stil.

"Ies?" ze stopte en draaide zich om naar Carel. "Het klinkt misschien raar. Maar ik ben blij dat ik met jou naar Californië ga. Dat we de herinneringen samen gaan delen." Isis keek hem aan en drukte haar lippen op de zijne.

"Ik ben ook blij met jou." zei ze glimlachend. Carel grijnsde, pakte haar hand en samen liepen ze verder. Ze haalden herinneringen op van het afgelopen half jaar dat ze samen waren geweest.

De gekke dingen die ze mee hadden gemaakt met het team en hun vrienden groep. Maar ook de minder leuke. Isis hield van dit soort momenten. Ze mocht de groep graag, maar toch was met Carel alleen zijn ook wel fijn.

En in Californië zou dat alleen maar meer gebeuren.

~~~~~~~~~~~~~~~

Sorry voor het extreem korte hoofdstuk.. Maar ik wist niks meer en anders zou het nogal saai worden!

In de volgende hoofdstukken gaan ze naar Californië. Gaat dat goed?

En het einde komt in zicht!

Liefs, Lotte