𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 27

A/N:

Even een vraagje aan jullie! :)

Ik ben een nieuw boek aan het schrijven voor Ajax. Wat zouden jullie er in terug willen zien? En hebben jullie nog leuke ideetjes? Want ik zit namelijk vrij in het begin met schrijven!

Er zijn GEEN  rollen beschikbaar voor dit boek! Dus vraag me er ook niet naar ;)

Nog maar 14 hoofdstukken tot de epiloog! :((

Enjoy ❤️

Zenuwachtig stond Isis voor de deur van het kantoor van Erik Ten Hag. Ze kende de trainer niet super goed dus was het wel spannend. Carel kwam aangelopen. Hij moest zich nog omkleden. Carel droeg een wit shirt met daaronder een spijkerbroek en zijn nikes. Isis moest toe geven dat hij er goed uit zag.

"Kun je het zien?" vroeg Carel ineens en Isis schrok ervan. "Ca, alsjeblieft." smeekte ze maar Carel negeerde haar. Isis zuchtte en voelde de tranen branden. Een paar minuten later kwam Janice aan gelopen, een lid van de staff van Ajax. "Kom binnen." zei ze serieus en ze liepen achter haar aan.

Isis en Carel gingen zitten op de twee stoelen bij het bureau. "Ik heb samen met wat staff leden gepraat van Ajax." begon Janice en Isis beet op haar lip.

"Jullie relatie zorgt voor teveel onrust rondom de club. De jongens voetballen minder na dat dit gebeurt is. En om dat te voorkomen moeten wij jullie relatie en communicatie stop zetten." eindigde ze.

"Pardon?! Dat kunt u niet maken!" Isis sprong op. Ook Carel leek verrast door de woorden van zijn eigen trainer. "En of ik dat kan maken, Isis!" zei Janice. "Als een van jullie contact maakt, moet een van jullie verwijdert worden van het terrein." voegde ze er aan toe.

"Het is niet eens waar! De foto was bewerkt!" gilde Isis. "Dat kan me niet schelen. Het zal wel zo zijn, maar nog veroorzaakt het nieuws onrust hier. Dat laat ik niet gebeuren." Isis kon het niet geloven wat Janice daarnet zei. "Ies..." Carel wilde een hand op haar schouder leggen. Ze rukte zich los van hem.

"Laat het, Carel! Als het niet meer mag kunnen we er net zo goed meteen aan beginnen." snauwde Isis. Ze draaide zich om en rende weg. "Waarom Janice?! Waarom moest je dit zeggen?!" hoorde Isis Carel nog roepen naar Janice. Tranen stroomden over Isis haar wangen terwijl ze weg rende.

Ze negeerde een aantal spelers van de jeugd die haar verbaast na keken. Isis rende richting de uitgang. Fuck, ze was met Joël en Naomi mee gereden toen ze hier naar toe kwam. Isis liep richting de Bijlmer Arena terwijl de tranen over haar wangen stroomden. Ze was ook verward omdat Carel lichaams contact wilde maken terwijl hij woedent was.

Een half uur later kwam ze eindelijk aan bij Isis eindelijk aan bij het apartement. Het was drie uur en Michelle was nog aan het werk tot vijf uur. Doodmoe door het lopen en alle emoties liep ze naar binnen en gooide haar jack in de hoek neer. Alles leek zo goed te gaan, tot gisteren.

Het was midden op de dag, maar Isis voelde haar ogen zwaarder worden. Ze had afgelopen nacht ook slecht geslapen. Isis sleepte zichzelf de trap af zonder aan de rest van het huis te denken. Ze liep regelrecht naar haar kamer. Isis trok een kort broekje aan en een Ajax shirt met Ziggo er op. Achterop stond Eiting met het nummer 15 er op bedrukt.

Isis maakte haar haren los, deed verder geen moeite meer en kroop in haar bed. Isis maakte rolde zich op in een bol en gooide haar telefoon weg. Waarom moesten ze haar en Carel hebben? Door Isis' hoofd schoten de woorden van Donny.

Ze willen iets hebben om over te praten. Daarom doen ze dit, helaas.

Isis werd helemaal gek van alle media berichten die ze kregen. Wie probeerde haar en Carel uit elkaar te drijven? Ze voelde weer tranen branden achter haar ogen. Isis sloot  ze en viel al snel in slaap.

-

"Ies?! Isis!" ze werdt wakker geschud door Michelle. Isis opende haar ogen en zag haar bezorgde gezicht. "Wat is er allemaal aan de hand?" vroeg Michelle en zat op de rand van haar bed. "I-i-ik. C-carel.." Isis begon weer te huilen en Michelle trok haar in een knuffel.

Toen ze weer rustig was begon Isis het allemaal uit te leggen. "Jezus Ies, waarom was je niet eerder naar me toe gekomen?! Moet ik Carel halen voor je?" vroeg Michelle aan een stuk door. "Dat laatste zou fijn zijn maar het mag niet meer." Isis glimlachtte zwakjes naar haar.

"Ik weet dat je dat het liefste hebt. Ik ga hem gewoon bellen." "Maar Mich, hij is boos op me." ging Isis er tegen in. "Dat maakt me niks uit. Jij hebt het moeilijk en hebt hem nodig. Als beste vriendin ga ik dat regelen voor je." Michelle pakte haar eigen telefoon en liep de kamer uit.

Isis wist dat protesteren niks hielp, draaide zich om en viel weer in slaap.