𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Proloog

"Isis!" met een kleine zucht klapte de 10 jarige Isis haar laptop dicht. "Ga je mee naar de nieuwe buren? Dan stellen we ons even voor. Ze zijn vanmiddag aan gekomen." zei Estelle, haar moeder. Isis knikte en liep terug om haar spelletje en laptop af te sluiten.

Ze bekeek zichzelf nog even in de spiegel en besloot eerst haar haar te fatsoeneren. Isis haalde er snel een borstel door. Haar bruine stijle haar had ze van Estelle, de groene ogen van Tim, haar vader. Isis legde de borstel weg en liep snel naar beneden. Haar moeder zou gaan zeuren als ze te lang bezig zou zijn. Maar dat was gewoon haar moeder.

Familie de Wit woonde al jaren in Amsterdam - Zuid. De vorige buren waren weg gegaan omdat ze dichterbij hun familie in Utrecht wilden wonen. Blij toe was Isis, haar vorige buurmeisje, Shirley, was echt een kreng. Ze hadden het nooit goed kunnen vinden samen.

Tien minuten later stonden ze met de familie op de stoep bij de nieuwe buren. Isis met haar ouders, haar grote broer Max van veertien en haar zusje Emily van acht. Tim klopte op de deur en er werdt open gedaan door een klein jongentje.

"Mam! Er zijn grote mensen aan de deur!" gilde hij door het huis naar zijn moeder. Isis deed haar handen over haar oren en Max moest om haar reactie lachen. "Oorpijn?" Vroeg haar broer grinnikend en Isis lachte ook.

"Hallo, wij zijn van hiernaast. We hoorden dat jullie vanmiddag aan zijn gekomen." zei Estelle beleefd. "Dat klopt! Leuk jullie te ontmoeten." zei de vrouw en gaf ze allemaal een hand. "Ik ben Frouwke Eiting en dit zijn mijn zoontjes: Carel, Willem en Bart." een klein jongentje van ongeveer Isis haar leeftijd stond haar met grote ogen aan te kijken. Er kwam een man aan gelopen.

"Hein, dit zijn onze nieuwe buren." zei Frouwke. Dat moest haar man zijn, dacht Isis. "Hoi, ik ben Hein Eiting. Leuk om kennis te maken." glimlachtte hij.
"Kom verder, mensen." voegde Hein er aan toe. Isis bleef dichtbij haar ouders toen ze naar binnen liepen. Ze herinnerde zich dat er overal grote verhuis dozen stonden. Sommige dicht en sommige al open. Het was een beetje chaotisch maar dat was logisch omdat het gezin pas verhuisd was.

"Wil je spelen?" vroeg een van de drie jongens zacht aan Isis.

"Jahoor." fluisterde ze verlegen terug.

Vanaf dat moment wist Isis nog niet dat haar leven ging veranderen...