𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 20

0-1 tegen FC Groningen. Ik had het niet gezien omdat ik dit weekend 3 keer moet werken en gister dus ook de wedstrijd gemist. Het had beter gekund voor mijn gevoel, ik bedoel fucking Groningen. Of heb ik het mis en waren ze goed bezig? Ik wil niet te veel oordelen omdat ik het niet gezien heb.

En hoe vinden jullie het verhaal tot nu toe?

Lees het nieuwe vervolg van 'Amsterdam' van xAppie34! Het heet 'ComeBack' en de proloog staat sinds vandaag online! Tis het waard om te lezen! :))

Enjoy💓

De twee liepen het apartement binnen naar een stille autorit van De Toekomst naar huis. Isis trok zonder iets te zeggen haar jas uit en smeet die op de kapstok. De woorden van de fan schoten door haar hoofd. Het was waar. Waarom zou Carel vallen op een meisje uit de buiten buurt terwijl hij veel betere kon krijgen? Er waren zoveel mooie meisjes. Mooier als Isis.

"Ies?" vroeg Carel voorzichtig. Isis was stil gaan staan in de woonkamer. Carel vond het klote om zijn vriendin zo te zien. Waarom had hij haar niet eerder over Shirley verteld? Hoe dom kon hij zijn.

Isis draaide zich om naar Carel. Ze voelde de tranen in haar ogen. "Waarom ben je op me gevallen terwijl je veel mooiere meiden kan krijgen?" vroeg Isis moe. "Omdat ik jou leuk vind. Omdat ik van jou hou. Ik hoef geen golddiger of meisjes in te korte kleding. Jij bent ver weg van dat. Daarom vind ik je leuk. Je bent normaal en jezelf. Ik houd zo fucking veel van jou. "

Carel sloeg zijn armen om haar heen en Isis legde haar hoofd op zijn borstkast. Ze snikte zachtjes. "Waarom zijn er zulke mensen?" vroeg ze en Carel wreef over haar hand. "Geen idee. Ik snap het ook niet." gaf hij toe. "Wie is Shirley? Dat meisje had het over een Shirley." zei Isis zacht en keek naar de grond.

"Shirley is mijn ex van vroeger toen ik nog bij Ajax 019 zat. Aan het begin was het leuk. Maar daarna begon ze dingen van me te vragen. Ze wilde geld lenen. Ze wilde in clubs en gebruikte mij daarvoor. Alleen maar omdat ik een voetballer was met veel geld. Zij wilde seks. Ik niet. Uiteindelijk ging ze vreemd. Sindsdien ben ik nooit meer met meisjes om gegaan. Omdat ik niemand vertrouwde. Tot ik jou weer zag." sloot Carel zijn verhaal af.

Isis haar mond viel open. "Nu snap ik het. Waarom had je het niet eerder verteld?" vroeg ze. "Ik wilde niet dat je je zorgen ging maken." gaf Carel toe. Isis knikte begrijpend. Het was even stil tussen de twee. "Dit was onze eerste mini ruzie." stamelde Isis.Carel trok haar tegen zich aan. "Het is al goed." suste hij haar en zo stonden ze eventjes.

"Ik ga douchen, goed?" vroeg hij en drukte een kus op Isis haar voorhoofd. Carel liep naar boven en Isis besloot vast de koffie klaar te zetten. Ondertussen dat ze bezig was kreeg Isis een appje van Michelle.

Michelle Sanders

Hey,

Kom je vanavond hier eten of bij Carel? ;) Je mag het zelf weten he!

Isis de Wit

Ik kom thuis! Ik zet hier even koffie en dan ga ik

Isis legde haar telefoon weg en zag dat de koffie er door was. Carel kon snel douchen dus ze pakte vast twee kopjes.

"Hey lekker." zei Carel toen hij binnen kwam. "Geen probleem." lachtte ze en gaf een zwarte koffie aan Carel. Isis zelf had liever koffie met melk.  "Hoe was de training verder?" vroeg ze terwijl ze op de bank gingen zitten.

Na een uurtje met Carel gekletst te hebben, moest Isis gaan. Ze hadden over veel gepraat. Isis had ook verteld wat er gebeurt was tijdens haar laatste bezoek aan haar familie. Zoals ze verwachtte reageerde Carel geschokt en bezorgd. Daarna zei hij dat het hem niks uit maakte als zij maar gelukkig was.

Na een uur vertrok Isis naar het apartement. Ze pakte haar jack rn trok die aan. "Ik ga je missen." Carel trok Isis tegen zich aan. "Ik jou ook." fluisterde ze. Carel legde zijn vingers onder haar kin en gaf haar een kus. "Ik houd van je. Trek je niks aan van die mensen. Ze zijn gewoon jaloers. Niks van aan trekken oke?" vroeg hij.

Isis knikte maar en ze namen afscheid. "Ik stuur je nog een appje." zei Carel. Hij gaf haar nog een voorzichtige knuffel en liet zijn handen op haar heupen rusten. "Carel?" "Ja?"

"Ik moet nu wel gaan. Michelle wacht op me. En als we zo blijven staan ben ik bang dat we hier morgen nog staan." "Dat maakt mij niks uit." grijnsde Carel. "Slijmbal." Isis wringde zich uit de omhelzing en moest lachen. Carel trok een pruillip.

"Nee sorry Ca, morgen ben ik er weer. Dan gaan we uit met het team en de meiden." stelde Isis hem gerust. Hij knikte en Isis trok haar jack aan. "Ik hou van je." Carel gaf Isis een laatste kus en Isis liep naar haar fiets.

Gelukkig was het niet heel ver fietsen. Net een kwartiertje. Isis plugde haar oortjes in, zette haar favoriete playlist op en ging onderweg naar haar apartement.