45. BÖLÜM - FİNAL

3.9K 287 130
                                    

Teşekkür ederim...

Binlerce kez teşekkür ederim. Takıldığım yerde yardım eden, düştüğümde kaldıran, her koşulda yanımda olan ve desteğini esirgemeyen, iyi - kötü yorum yapan, oy veren herkese binlerce kez teşekkür ederim.

Ne zaman yardıma ihtiyacım olsa sebebini bile sormadan el uzatan herkesten Allah razı olsun.

Artık Vanilya'nın sonuna geldik. Başka kurgularda görüşmek üzere. Allah'a emanet...

İyi okumalar.

🎈

Akşam herkes yemeğini yedikten sonra uyumak için odalarına çekildi.

Yatakta öylece uzanmış bekliyordum. Tahir ise duşa girmişti. Ama benim içimde bir huzursuzluk vardı. İçimi kemiren, beni boğan bir şey.

Tahir duştan çıkıp yatağa yattı ve yanağıma bir öpücük kondurdu. Sonra sıkıntımı farketti.

"Güzelim iyi misin?"

"İçimde kötü bir his var."

"Ne gibi?"

"Bilmiyorum."

Yüzümü tuttu ve alnımdan öptü. "Dua edelim o zaman."

"Yardım eder misin?" Kafasını salladı.

"Allah'ım, gece vakti yüreği daralmış Nefes kuluna gökyüzünde inci inci dizdiğin yıldızlar adedince ferahlık ver."

"Amin." dedim fısıldayarak. Ardından tekrar ona döndüm.

"Göğsünde uyusam, belki daha da rahatlarım."

"Uyu tabiki. Orası senin."

Göğsüne yattım ve gözlerimi kapattım.

Tahir'den

Nefes uyuduktan sonra bende uyumaya çalıştım. Ama bir türlü gözüme uyku girmiyordu. Nefes'i yavaşça yastığa koyup bahçeye çıktım. Murat serenderde oturmuş bir şey düşünüyordu. Yanına gittim.

"Murat?"

"Abim." Yanına oturdum ve elimi omzuna koydum.

"Hayırdır koçum ne düşünüyorsun böyle?"

"Bir şey yok abi, öylesine."

"Ben seni tanıyorum kardeşim. Nazar değil mi?"

"Evet."

"Küs müsünüz?"

"Bilmem. Biz neyiz bilmiyorum ki. Ben sadece, onu sürekli yanımda istiyorum. Keşke benim olsa da hiç yanımdan ayırmasam."

"Hz. Ali diyor ya;
Asla sahip olmadığın bir şey için üzülme. Kısmetinde varsa, onlar seni bulur zamanı gelince. Her şey gelip geçici. Bak, az önce aldığın nefes bile geldi geçti."

"Haklısın abi. Eğer kısmetimde varsa, o beni bulur zaten."

"Evet. Hadi yat uyu şimdi."

Kafasını salladı ve yanımdan gitti. Bende kafamı yukarı kaldırıp gözlerimi kapattım ve havayı içime çektim. Nefes'im geldi yine aklıma. Ne güzelde uyuyordur şimdi. Masum masum. Sonra birden kokusu geldi burnuma. Gözlerimi açtım.

"Nefes? Neden uyandın sen?"

"Öyle boşluğunu hissettim. Sen ne yapıyorsun gözlerin kapalı?"

"Seni düşünüyorum."

"Beni mi düşünüyorsun?"

"Uyandım uyandım hep seni düşündüm. Yalnız seni, yalnız senin gözlerini."

VANİLYA Where stories live. Discover now