"Kim miş o ?"
"Bi ara söylerim."
"Tamam."
Biraz daha yürümeye devam ettik. Sonra aklıma gelen fikirle Tahir'e döndüm.
"Tahir ben işe dönmek istiyorum."
"Ne ?"
"İşe dönmek istiyorum."
"Gerek yok Nefes. Kendin dedin gece gündüz çalıştırıyorlar diye. Ben seni onlara bırakır mıyım ?"
"Başka bi cafe."
"Nefes. Biraz daha zaman geçsin. Yalnız olduğun zaman baban falan gelir."
"Merak etme. Cafede bir sürü insan oluyor zaten. Bir şey yapamaz ki."
Emin olmamış bir tavırla nefesini dışarı verdi.
"İyi tamam. Ama dikkatli olacaksın. Ben getirip götürücem seni."
"Tamam."
"Ne zaman gideceksin ?"
"Hemen bugün."
"Hiç içime sinmiyor ama. Neyse."
Arabaya binip iki gün önce gazetede ilanını gördüğüm cafeye girdik.
Uzun boylu orta yaşlı bir adam karşıladı bizi.
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk. İş ilanı için aramıştım ya."
"Nefes'ti değil mi ?"
"Evet."
"Tamam mutfağa geç. Sana önlük versinler. Hayırlı olsun."
"Teşekkürler."
Adam yanımızdan gidince Tahir hemen bana döndü.
"Bana hiç aradığından bahsetmemiştin ?"
"Çünkü bana gideceğini söylemiştin."
Başını önüne eğdi.
"Neyse , ben içeri giriyim. Akşam görüşürüz."
"Görüşürüz , kolay gelsin."
Arka tarafa geçip önlüğü taktım. Müşteriler yavaş yavaş geliyordu. Hepsiyle ilgileniyordum. Sonra patron seslendi.
"Nefes , seni görmek isteyen biri var. Bahçedeki masada oturuyor."
"Tamam , gidiyorum."
Heralde Tahir gelmişti. Hemen bahçeye çıktım. Ama Tahir değildi. Babamdı.
"Ooo kimler burdaymış ?"
"Ne işin var senin burda ?"
"Seni görmeye geldim. Baktım sen gelmiyorsun , ben geliyim dedim."
"Git burdan."
"Sende geliceksin."
"Hayır."
"Seninki nerde ? Kız bana bak , yoksa kullanıp attı mı seni ?"
Kahkaha atmaya başladı. Gerçekten bu adamın şizofren olduğunu düşünüyorum.
"Ne saçmalıyorsun ya ? Git."
Az önce kahkaha atan suratı birden ciddileşti. Oturduğu masadan kalkıp bana yaklaştı. Sıkıca kolumu tuttu.
"Benimle geliyorsun , yürü."
"Gelmeyeceğim bırak beni !"
Kolumdan tutup sürüklemeye başladı. İçerisi yoğun olduğu için kimse duymuyordu.
