Bölümü nevaastepe2018'e ithaf ediyorum ❤
***
"K-kanser mi?"
"Merak etme. Endişenelecek bir şey yok."
"Ne demek yok? Ölecek mi? Bir şey söyle!"
"Tahir. Daha hastalığın hazırlık evresinde. 1. Evresinde bile değil. Sadece ilaç kullanarak kurtulabilir."
"Ne kadar sürer bu iyileşme süreci?"
"Normal insanlarda 1-5 yıl arasında değişiyor. Ama dediğim gibi daha çok başlarda. Sadece ilaçla kurtulmak mümkün."
"Peki saçları dökülecek mi? Ben en çok saçlarını seviyorum. Onlar dökülmesin."
"Çok fazla dökülmez."
"Teşekkür ederim Murat."
"Nefes'e sen mi söyleyeceksin?"
"Ben söyliyim."
"Tamam. Haberleşiriz."
Hastaneden çıktıktan sonra hemen eve gittim. Nefes kahvaltı hazırlıyordu.
"Günaydın sevgilim." dedi tüm neşesiyle.
"Günaydın."
"Kahvaltı hazırladım, otursana."
Oturduk ve yemeye başladık.
"Eline sağlık."
"Afiyet olsun."
Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.
Kahvaltıyı yaptıktan sonra her zaman ki gibi balkona oturduk.
"Nefes."
"Söyle canım."
"Ben sana bir şey söyleyeceğim."
"Tamam söyle."
Pür dikkat beni dinliyordu. Nasıl söyleyecektim?
"Şey."
"Ney?"
Derin bir nefes aldım.
"Reçel yapalım mı?" diyebildim. Söyleyemezdim ki. Biraz daha cesaretlenmem gerekiyordu.
"Reçel mi? Ne reçeli?"
"Bilmem. Canım çekti. Karadut reçeli falan olur."
"Karadut?"
"Evet. Hadi yapalım."
"Sen yapmayı biliyor musun?"
"Biliyorum."
Elinden tuttum ve kaldırdım. O sırada başı döndü. Bende belinden tuttum.
"İyi misin?"
"İyiyim." dedi. Gülümsemeye çalışıyordu. Ama onu böyle gördükçe dayanamıyordum.
Mutfağa gittik. Reçeli yaparken Nefes'in tişörtüne karadut damladı.
"Ayy. Çıkar mı lekesi?"
"Karadutun lekesini sadece kendi yaprağı çıkarırmış."
"Öyle mi?"
"Tam olarak öyle mi bilmiyorum. Babannem insanda karadut ağacı gibidir demişti. Yarasına ilacı başka yerde arayan her zaman yanılır. Her yaranın merhemi kendi dalındadır."
"Çok güzel demiş de, senin niye gözlerin doldu bitanem?"
Gözlerimi sildim. Nasıl diyebilirdim ki, aklıma sen geldin diye?
