G-note: 3700 küsür kelime ile sanırım en uzun bölüm bir sürüüü yorum atın oy verin lütfen götüm çıkıyo bunları yazana kadar flop kalınca yeni bölüm atasım gelmiyor sonra :(
Bu arada merak ettiğiniz anlamadığınız yada benim hakkımda merak ettiğiniz bir şey varsa mesaj atabilirsiniz yada buraya yorum bırakarak sorabilirsiniz severek cevaplarım ;)
İyi okumalar♡
VİAGRA DEĞİL VİTAMİN
*JEON JUNGKOOK*
Dışarıdan gelen boğuk sesleri dinliyordum. Birileri dışarıda konuşuyordu. Büyük ihtimalle polislerdi. Evet onları görmüştüm ama neden beni sorgulamak istiyorlar anlamıyorum. Ve kendimi hazır hissetmediğim için birinin odaya her girişinde gözlerimi kapatıp uyuyor taklidi yapıyorum.
Tekrar odayı incelemeye başladım... Kolumdaki serum kaşındırıyordu ve elimin de üzerinde bir iğne vardı. Burnumdan aşşağı solunum için küçük hortumlar yollamışlardı. İğrenç hissettiriyordu. Bundan kurtulup sadece oksijen maskesi takmak için birilerine yalvarabilirim. Kafamın arkasında bir ağrı hissediyordum ama gözümün altıda olduğuna emin olduğum morluk kadar dayanılmaz değildi. Vücudumu bitmiş gibi hissediyordum, tükenmiştim.
Bir süre sonra kapı kolunun hareket ettiğini gördüm ve anında gözlerimi kapattım. Hâlâ polislerle konuşacak psikolojide hissetmiyordum. Gözlerimi kapattım ve etrafı dinlenmeye başladım.
Birisi içeri girip ardından kapıyı kapattı. Bana doğru yaklaşıyordu.
"Aman tanrım..." Fısıldadığını duydum. Yoongi? Bu Yoongi'ydi onun sesiydi. TANRIM ŞÜKÜRLER OLSUN Kİ BURADAYDI! YOONGİ YANIMDAYDI. Yine de gözlerimi açmadım. Dinlemeye devam ettim. Bir sandalye sesi duyunca yanıma oturduğunu anladım. "Jungkook? Beni duyabiliyor musun?" Evet, evet lütfen konuşmaya devam et ve beni rahatlat çünkü altıma sıçıyorum. "Umarım duyuyorsunsur Jungkook. Eğer korkuyorsan... ben buradayım tamam mı? Ben hep burada olacağım Jungkook- sikeyim şu haline bak her yanında kortumlar var... Lütfen iyi ol." Parmağının elime deydiğini hissettim ama büyük bir ihtimalle üzerindeki iğne yüzünden elimi tutmaya korkuyordu. Elimi hareket ettirip parmağını tuttum ve gözlerimi açmadan konuştum.
"Sessiz ol, sakın uyanık olduğumu belli etme." Sonra gözlerimi açıp kızarmış gözlerine baktım. Uyandımı görünce eğilip yüzünü yatağın köşesine gömdü ve birkaç derin nefes alıp bana bakıp benim gibi fısıldadı.
"Tanrım, seni geberticem Jungkook!"
"Korkuyorum." İtiraf ettim. Dışarıdaki polisler neden oradaydı anlayamıyordum ve baş ucumda düzenli bir şekilde öten makina ödümü bokuma karıştırıyordu. Hastaneler beni korkutuyordu çünkü bilmediğim yerlerdi. Birde kapımda polisler varsa aklımı yitiricekmiş gibi hissediyordum.
"Ben buradayım. Sakin ol her şeyi halledeceğim Jungkook."
"Polisler neden dışarıda hyung?"
"Sorun polisler mi? Sadece ifadeni alacaklar, hırsızı gördün değil mi bunun için ifadeni almaları gerek ve adamı bilerek bıraktığını düşünüyorlar-"
YOU ARE READING
KISS FRIEND 》YOONKOOK
Fanfiction"Bizim yaptığımız ne? Bilmiyorum, sadece öpüşüp duruyoruz. Yalan söylemeyeceğim bu hoşuma gidiyor çünkü güzel öpüşüyorsun, ruj gibi şeyler de yok, sert öpüşüyorsun ve bu benim... ne bileyim ihtiyacımı karşılıyor. Senin hoşuna gittiğini de biliyorum...
