HYYH NOTES (Greek Translation)

12 Μαΐου Έτος 22

Jung Hoseok - 정호석

Άνοιξα την έξοδο από τα επείγοντα και έτρεξα στις σκάλες.Η καρδιά μου πήγαινε τόσο γρήγορα, σαν να ήταν έτοιμη να εκραγεί.Το πρόσωπο που είχα δει φευγαλέα στον διάδρομο του νοσοκομείου, ήταν ξεκάθαρα αυτό της μητέρας μου.Εκείνη την στιγμή κοίταξα πίσω.Οι πόρτες του ανελκυστήρα είχαν ανοίξει και κόσμος ξεχείλισε προς τα έξω.Πέρασα, με το ζόρι,απελπισμένα ανάμεσα στον κόσμο και είδα την φιγούρα της μητέρας μου να διασχίζει τις πόρτες έκτακτης ανάγκης.Με μια αγχωμένη καρδιά, κατέβαινα τα σκαλιά δύο την φορά.Χωρίς σταματημό, έτρεξα ανάμεσα σε αρκετούς ορόφους.

"Μαμά!"

Η μαμά μου σταμάτησε.Έκανα άλλο ένα βήμα εμπρός.Η μητέρα μου γύρισε από την άλλη.Κατέβηκα σε άλλο όροφο.Το πρόσωπο της μητέρας μου έγινε ορατό.Ήταν εκείνη τη στιγμή.Η φτέρνα του ποδιού μου γλίστρησε στην γωνία της σκάλας και το κέντρο βάρος μου τινάχτηκε προς τα εμπρός.Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου στη σκέψη πως θα έπεφτα με το πρόσωπο μου.Κάποιος έπιασε το χέρι μου.Χάρη σε αυτό, ήμουν ικανός να ανακτήσω την ισορροπία μου.Όταν κοίταξα πίσω, ο Jimin στεκόταν εκεί με μια σοκαρισμένη έκφραση.Πριν καν να πω ευχαριστώ, γύρισα ξανά το κεφάλι μου.

Ήταν μια γυναίκα εκεί.Έμοιαζε έκπληκτη.Δίπλα της ήταν ένα νεαρό αγόρι, κοιτώντας με επίμονα και ανοιγοκλείνοντας τα μεγάλα μάτια του.Δεν ήταν η μητέρα μου.Στάθηκα πάνω στα σκαλιά, κοιτώντας ανέκφραστα το πρόσωπο της γυναίκας.

Δεν θυμάμαι τι είπα για να γλιτώσω από αυτή την κατάσταση.Επίσης δεν ρώτησα πως ο Jimin είχε εμφανιστεί σε εκείνο το μέρος.Το κεφάλι μου ήταν υπερβολικά φορτωμένο για να ενδιαφερθεί για τις λεπτές λεπτομέρειες.Η γυναίκα δεν ήταν η μητέρα μου.Μπορεί να το ήξερα και από την αρχή.Είχαν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που με άφησε μόνο στο πάρκο.Η μητέρα μου θα ήταν μεγαλύτερη και διαφορετική από ότι θυμόμουν.Ακόμα και αν την συναντούσα, δεν θα την αναγνώριζα.Όχι, μέχρι τώρα, ίσα που μπορούσα να θυμηθώ το πρόσωπο της.

Κοίταξα πίσω.Ο Jimin με ακολουθούσε σιωπηλά.Πίσω στο λύκειο, όταν χωρίσαμε δρόμους στα επείγοντα, ο Jimin είπε πως είχε μείνει στο νοσοκομείο.Σκέφτηκα τον τρόπο που με κοίταξε, σαν να μην ήξερε τι να κάνει όταν τον ρώτησα αν ήθελε να φύγει.Δεν θα μπορούσε ο Jimin να είχε παγιδευτεί όπως εγώ, ανίκανος είτε να κολλήσει είτε να ξεφύγει από τις αναμνήσεις που μας ένωναν;Έκανα ένα βήμα προς εκείνον.

"Jimin.Ας φύγουμε από εδώ."

[LY ANSWER NOTES]