Can't Get Enough Of You - PUBLISHED UNDER GRENIERIELLY √

Epilogue

I'm engaged.

Isang buwan na ang lumipas matapos akong umoo kay Liam. Its already the start of the year. At unti unti ko na din nararamdaman ang madaming pagbabago sa buhay namin.

"Wow! Breakfast!" sigaw ni Liam na nag uunat pa ng katawan habang naglalakad papasok ng kusina. Naka suot lang sya ng boxer shorts at naupo sa may hapag kainan.

"Ano ba yan Liam! Bakit hindi ka man lang magdamit!" inis kong sigaw sa kanya. Ganito na ulit ang routine namin sa bahay, bumalik kami ni Lenard sa mansyon. Tuwing umaga, sisirain na agad ni Liam ang araw ko, bago ako pumasok sa bago kong trabaho at ihatid si Lenard sa school nito.

"Mas presko pag boxers lang suot ko saka this is my favorite." pangiti ngiti nyang sinabi. Nacurious ako sa sinabi nya kaya pasimple kong sinilip kung anong boxers ang suot nya.

"This is what you bought me last christmas." natawa ako sa narinig. Tama sya dun. Binilhan ko sya ng ilan boxer shorts sa isang bazarre sale. At natuwa ako sa mga disenyo nyang hello kitty and flowers kaya bumili ako. I thought hindi nya susuutin because of the girly designs pero halos every week makikita kong suot nya ito. He really knows how to appreciate. At natutuwa ako dahil sa likod ng kapilyuhan at pagiging mainitin ng ulo nya, para pa din syang bata na mabilis matuwa sa mga maliliit at simpleng bagay.

"May pasok ka diba?" tanong nya ng ilapag ko ang tasa na may mainit na kape. Umuusok pa ito at sinimulan nya ng haluin.

"Meron, isasabay mo ba ako?" tumango sya habang hinihigop ang kape.

"Avoid guys ha." matigas nyang sinabi at sabay ng matigas na mukha nya ng humarap sa akin. Sumalubong ang kilay ko.

"Ang boss ko lalake so paano ko sya iiwasan, aber! Stop being so possessive ha!" galit kong sinabi sa kanya. Isa pa din hindi nagbabago sa kanya ang pagiging possessive nya na talagang malaking problema ko. Kailangan umiwas dito, at kay ganito. Madalas pinag aawayan namin pero wala naman akong magawa. Kaya hinahayaan ko nalang at sinasang-ayunan sya.

"Don't make me mad Reena!" pagtaas ng tono nya at hinatak ang braso ko. Halos humiga ako sa ibabaw ng mesa, nabitawan ko ang hawak kong sandok at nagpakawala ng ingay sa kusina. Kinulong nya ako sa mga bisig nya.

"Liam! Masyadong maaga! Baka makita ng bata!" pagpupumiglas ko sa paghawak nya pero inipit nya ang mga paa ko gamit ang binti nya.

"Someone told me that morning sex is better rather than before sleep." wika nya na may tonong pagkapilyo. Ngumiti sya. Inilapit nya ang labi nya sa leeg ko. Saka lumabas ang dila nya at sinimulan dilaan ang balat ko. Gumapang ang kiliti sa buong katawan ko.

"Stop it Liam!" galit kong sinabi at inangat ang ulo ko. Umiling iling sya at lalo pang pinag-igihan ang pagsipsip sa balat ko.

"Ahh.." mahinang ungol ko.

"Liam!." tawag ko sa kanya. Pinipilit kong makawala sa mga kamay nya pero mahigpit ang pagkakahawak sa akin nito na para bang wala na syang plano na pakawalan ako.

"MAMA! PAPA!" nanigas ako sa posisyon ko ng marinig ang boses ng bata. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko syang nakatayo sa harap namin. Bagong gising sya at sige ang paglamukos nya sa mga mata nya.

"What are you doing?" he asked again, nanginig na ako at hindi ko alam paano ko ipapaliwanag sa kanya ang pagkakahiga ko sa mesa at paghawak sa akin ng ama amahan nya.

"Were doing exercise Anak!" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Liam.

Really! Exercise Liam!

Patawa tawa pa sya habang sinasabi yun. Pulang pula na ang pisngi ko sa kahihiyan at inis na inis na sa ginagawa nya.

Hindi na talaga mauubos ang mga araw na ganito ang eksena namin. Sana lang lumaking matinong lalake si Lenard kung ito ang magiging ama nya.

---

Nagmamadali sa pagtakbo ang isang babae patungo sa opisina ng isang Doktor. Hindi na sya kumatok pa at mabilis na binuksan ang pinto.

"Doc, he's awake!" wika nya habang naghahabol ng hininga dahil sa pagtakbo. Tumayo agad ang matandang lalake sa pagkakaupo at tinungo ang kwarto ng pasyente kasama ang nurse na sumundo sa kanya.

Kinuha nya sa bulsa ng labcoat nito ang isang stethoscope at isinuot sa leeg nya. Binuksan nila ang pinto at nakita ang isang binata na nakaupo sa kama nito. May malay tao na sya matapos ang halos dalawang taon walang malay dahil sa coma nito. Akala nila ay mamamatay na ang misteryosong lalake dahil sa ilan taon nyang pagkakacoma at wala man lang kahit anong development sa kalagayan nya. Napadpad ang binata na yun sa isla nila matapos itong matagpuan na inaanod sa dagat na sugatan, at may tama ng bala sa ilan bahagi ng katawan. Wala silang makitang gamit nito na pagkakakilanlan nya. Tanging sarili lang nito ang dala.

Umaasa pa din ang matandang Doktor na mabubuhay ito dahil sa patuloy nitong paglaban sa kamatayan. At nagtagumpay syang dugtungan ang buhay nito.

"Iho." tawag nya dito ng makapalapit sya. Nakatingin sa labas ng bintana ang lalake. Doon ay tanaw ang maingay na karagatan.

"Do you remember who you are? You've been in coma for almost years. Masaya kami dahil gising kana." patuloy pa ng Doctor. Lumingon sa kanya ang lalake.

"I do remember my name. I'm.." huminto sya at muling lumingon sa bintana kung saan nakikita nya ang dagat.

"Reena.." bulong nya.

"Ano ang pangalan mo iho?" muling tanong ng matanda.

"I'm .. Leandro.. Leandro Imperial.." sagot nya dito.

---
This is not the end..
Thanks for support guys!
Abangan ang next story ko.
And hopefully masundan ito agad ng Book II .