CHAPTER TWENTY-FIVE

507 37 0
                                    

NANDITO ako sa first class ko, sobra yung antok na nararamdaman ko. Paano ba naman kasi wala akong magawa hindi kasi ako bigla dinalaw ng antok nagising ako ng 3am sabi raw kasi sa kasabihan kapag nagigising tayo ng gano'ng oras ay ibig sabihin may kasama tayo hindi naman ako natatakot sa kanila as if naman may katatakutan ako parents at si God lang siguro.

Busy ako sa pag-de-day dream ng biglang hampasin ni Aubrey ang lamesa ko dahilan para magulat ako kaya napatingin ako sa kaniya habang siya naman natatawa lang sa ginawa niya ganyan talaga siya palagi akong trip.

"Ano na naman ba yun? Adik ka na naman. Nakalimutan mo ata uminom ng gamot." Sabi ko.

"Ikaw kasi nagkukuwento ako tapos hindi ka man lang nakikinig diyan ano na naman ba yan? Nag-de-daydream ka na naman ugaling ugali mo rin yan. Kulang ka lang sa bakuna cous." Sabi pa niya.

Bigla na lang ako nakapangalumbaba sa sinabi niya nararamdaman ko kasi na stress na 'ko tapos ang boring na nung life ng bawat isa sa amin kasi naman puro aral tapos basta nakakainis lang at the same time okay lang yan.

"Wag mo na 'ko isipin ayos lang naman ako mag usap na lang tayo." Pag iiba ko ng usapan.

"Tapos biglang usap agad literal ka rin na baliw, pero sige magpinsan naman tayo mag umpisa na tayo."

"Sige na magkuwento ka na nga lang diyan, ano ba yun makikinig na talaga ako ngayon."

"Gusto ko pag usapan yung mga babae na kapag nasa daan parang nasa bahay, I mean yung malakas tumawa at the same time baliw parang tayo noon." Sabi niya.

"Alam mo may mga gano'n klase talaga ng babae, sila yung mga hindi maarte natural lang sila meaning wala silang pake sa pagmumukha nila kahit pangit sila or what kasi yun na sila gano'n silang klase ng babae hindi sila natatakot ipakita yung totoong sila." Sabi ko.

"Sa bagay, mas maganda naman kasi yun at least alam na nila yung ugali nung tao na yun di ba? Mas nakaka-turn on din yung hindi nahihiya na tumawa sa maraming tao." Sabi rin niya.

"Ayoko na pag usapan pa yung mga ganyan, noon pa yan past is past okay baka kung saan na naman tayo mapunta bakit ba ang drama mo ngayon?" Tanong ko sa kaniya.

"Masama ba? Gusto ko lang balikan yung noon na masaya lang tayong lahat ganern, less stress tapos basta puro lang tayo saya sana may time machine tayo."

"True yung tipong masaya lang ngayon kasi puro tayo drama sa life natin mga pinagdaanan natin sa buhay, sad but true talaga tapos stress na tayo kung puwede lang na bumalik sa mga bagay na masaya lang doon na lang ako habang buhay." Sabi ko pa.

At yun na nga nag usap nga kaming dalawa sa mga past hindi na kasama yung mga moment na masakit na experience namin naka-move on na kami pareho at hindi na namin binalikan ang past about sa mga ex lalo na masaklap ang ending at hindi ako gumanda sa mga naranasan ko pero at least natuto kaming lima, hindi na namin hahayaan na sa last ng story ay masaktan na kami sa pagkakataon na yun tama na kami ng napili at deserving na namin ang isa't isa maging masaya.

Nandito kami sa room ni Aubrey at may sari sarili kaming ginawa dahil wala pa naman ang prof namin.

Kung nasaan 'to hindi rin namin alam at wala naman akong pake kung nasaan siya charot nasa importanteng meeting siya.

𝗙𝗜𝗡𝗗𝗜𝗡𝗚 𝗠𝗥. 𝗥𝗜𝗚𝗛𝗧 ✔️Where stories live. Discover now