KARANLIK SIRLAR

13.Bölüm《Vaveyla》

"Oldu mu?"

Savaş başını onaylarcasına sallayıp beni dış kapıya sürükledi.Sesimi çıkarmadan bu yaptığına göz yumdum.Bir an önce bu köhne yerden kurtulmak istediğim için ona izin vermiştim.Dışarı çıktığımızda arabaya gidip bindik.Hiç bilmediğim bir yerde onunla gitmemezlik yapamazdım.Biran önce evime gidip bu beladan uzaklaşmak için dua etmeye başladım.

Arabanın ilerlediği sokaklara baktığımda kendi evinin yolu olduğunu görünce sinirle yüzüne bakıp kolunu tuttum.Başı bana dönerken gözlerimdeki öfke ve kine karşı biran afalladı.

"Neyin var kızıl"

Benimle dalga geçiyordu sanki.Ciddi mi diye yüzüne baktığımda gerçekten de şaka yapmıyordu.Ah ,şimdi düşüp bayılacaktım burada.Orada olanlar hiç olmamış gibi davranması beynimde havai fişeklerin patlamasına neden oluyordu.

"Beni evime bırak"

Üzerine basarak söylediğim sözle başıyla uzaktan görünen evini gösterdi.

"Eve geldik zaten.Senin ev teh-"

"Umrumda değil,beni hemen evime bırak!!"

"Orada olanlar hakkında bahsediyorsan benim böyle biri olduğumu biliyordun"

Evet biliyordum ama küçücük çocukları da teröre sattığını bilmiyordum Savaş! Bu kadar duygusuz ve şerefsiz herifin teki olduğunu bilseydim bir dakika bile yanında durmazdım.

Tabi bunları içimden söylemekle kalıyordum.Bir gün bunun hesabını çok ağır çekeceklerdi.O ölen çocukların vebalini ömür boyu omuzlarında taşımak zorundalardı.

"Savaş!! Beni evime bırak yoksa şimdi inerim arabadan"

Kapıyı açıp tam dibine gittiğimde sırtımdan tutup kendine çekmeye çalıştı.

"İçeri gir kızıl!!"

Bağırarak bana seslenmesini umursamadan elini itmeye çalışırken bir yandan da dengemi korumaya çalışıyordum.

"Bırak beni Savaş!"

"Delirdin mi lan!! İçeri gir... Hemen!!"

Bana bağırması sinirlerimi daha çok zıplatıyordu.Elini ittirip bir bacağımı kapıdan sarkıttım.

"Yemin ederim hiç düşünmeden atlarım Savaş,durdur arabayı!!"

Küfürler eşliğinde arabayı kenara çektiğinde hızla indim arabadanTişörtümü düzeltirken derin nefesler alıyordum.Artık zorunlu da olsa bu adama katlanmaya dayanamıyordum.Savaş bir eli direksiyonda öylece bana bakarken sinirle yüzüne baktım.Deli ediyordu adamı.

Arkamı dönüp yanından ayrılacağım sırada üzerimize doğru gelen siyah plakasız minibüsle afallarken reflekslerim hızlı davranıp bacaklarımı hızla hareket ettirdim.İki üç adım atıp minibüsün geldiği yönden uzaklaşırken yanımdan fırtına gibi geçip arkama ilerlerken süren kişiyi siyah filmle kaplı camlardan görememiştim.Kalbim ağzımdan atarken yerimde dursaydım öleceğim fikri beynimde korkulu seslerle yankılanırken ürpererek titremeye başlayan ellerimi önemsemedim.

İki arabanın uğursuz çarpışma sesi kulaklarıma dolarken dehşet bedenimi sardı.

Savaş

Savaş arabanın içindeydi.Korku dehşet sarmalanmış şekilde bedenimde hüküm verirken hızla arkamı döndüm.Minibüs arabaya önden fazla sert olmayan biçimde çarptı.Hızlı çarpmasa da vuran minibüs büyük olunca arabanın geri kayma sesi kulaklarımda çınladı.Araba sarsılarak yerinde dururken minibüsten bir kişi silah doğrultup arabanın arkasına ateş etmeye başladı.Kulaklarımı kapatma isteğimi yok sayarken hızla uzaklaştılar.