Somebody To Call Mine (Completed)

KABANATA XLIV

Sunod-sunod akong umiling. "I can never hate her, Ma." Sabi ko. "I can never do that....." I sighed. "I love her so much to hate her." Napatiim ang bagang ko. Nanaig pa rin sa dibdib ko ang pagmamahal ko sakanya. Nagpapakatanga ang puso at utak ko para sa pagmamahal na nararamdaman ko.

Ngumiti siya, "Its good then. You have to fight for your love. You both deserve an eternity of happiness." hinawakan niya ang nakakuyom kong kamao. Hindi siya nagsalita pero nanatili ang tingin ni Mama sa kamay ko at patuloy na hinaplos ang likod ng aking palad.

It was a very calming feeling kaya't unti-unting bumuka ang aking palad hanggang sa tuluyan niyang mapagsalikop ang aming kamay.  

She used to do this when I was young. She would clasped our hands and make me feel secure and not alone. Ganito niya iparamdam sakin na hindi ako nag-iisa kailanman.

Tinapik niya yun at nagsalita, "Hold on tight and never let go honey. The moment you let go of her...." tiningnan niya ko sa mata ".... the moment you let go of Mandy anak. It's the end." fear enveloped my being. I don't want it to end. I can't see a future without her.

"Ayoko nun, Ma." sabi ko. I could feel my hands trembling in fear. Bakit ba ganito na lang akong kabahan sa katotohanan na iyun?

"Sshh calm down." she said. "You've got to be strong. Maging malakas ka para sa inyong dalawa."

"Hangga't kaya mong lumaban ipaglaban mo ang relasyon niyo. Kahit masakit. Kahit hindi mo alam kung bakit. Kahit naguguluhan ka. Kailanman hindi naging masama ang lumaban basta tama ang iyong pinaglalaban at hindi mali ang pagmamahalan niyo anak, hinding-hindi."

She lift my hand to her lips and kissed it. "Kung hindi ako lumaban anak wala na sakin ang Daddy mo..." she said that confused me.

Napansin niya yun. "Its a long story but the bottomline is I fought for him. Pinaglaban ko ang relasyon namin kaya naman nanatili kaming matatag ng dalawa. Alam kong you know what I mean, anak." nun lang nagsink in ang tinutukoy niya.

My mom knew my dad's ilicit affair.

"Akala ko mawawala na siya sakin dahil dun." she paused as if remembering something really awful. "Pero ng makita ko kung paano siya nagsisi sa nangyari at kung gaano niya gustong bawiin ang tiwala na nawala. Narealize ko na tao lang siya na nagkakamali at bilang isang tao dapat matuto akong magpatawad. Lumaban ako. Nilabanan ko ang lahat para mapanatili ang marriage namin at tingnan mo kung nasan kami ngayon."

All this time buong akala ko ay walang alam si Mama sa ginawa ni Dad. Naniwala akong naprotektahan ko siya sa sakit na pwede niyang maramdaman sa nangyare noon pero nagkamali ako. She knew everything and she even fought hard to stay in that marriage.

"Hindi katangahan ang manatili sa isang bagay na nakakasakit sayo. Minsan kailangan mo ng kaunting hapdi at sakit sa buhay para malaman mo ang tunay na sarap at kaligayahan." and that resonates to my core.

I was blinded by love and I will choose this kind of darkness over and over again as long as she'll come back to me. Hangga't nararamdaman kong may pag-asa lalaban ako. Kahit ako na lang ang natitirang lumalaban saming dalawa.

I sat on the couch and I caught everyone staring at me as if seeing a monster bequeaths by the underworld. I know I look like hell right now but this kind of reaction from them is too much. I sighed and spoke.

"If this is some kind of staring game you better leave. I don't have time for that." I said with a low voice.

Kahit si Celine na makulit sakin ay hindi magawang gumawa ng kahit anong ingay. Si Zeke na dati'y puro kalokohan ay nanatili lang nakaharap sa bintana na katabi si Rafael.  Pareho silang naninigarilyo na para bang mas tensyonado pa silang dalawa kaysa sakin.